Hypocrisie, Carnaval

Aswoensdag was ik in Nijmegen. In de Waalstad liep ik over de markt, over natte confetti en voorbij een schrale bierlucht. Een opgezette poffertjeskraam waarin een feestje mogelijk was stond er verloren bij. Boven de ingang van een café  hangt een typische carnavalskop, gemaakt van kippengaas en papier-maché.

Met mijn gastheer Ian sprak ik over het haringhappen, dat alleen mocht als je carnaval vierde. Ook hoor je bij het begin van de vastenperiode als Katholiek een askruisje te scoren. Mooi hoor, die traditie. Vijf dagen feesten. Echter, vele carnavalvierders schuiven slechts een weekendje aan. Van boven de rivieren en zonder kennis van de tradities van het carnaval.  En daarom vind ik het maar hypocriet, dat carnaval. Uitzonderingen daargelaten, natuurlijk.

Carnaval lijkt me een geweldig feest. Oud huisgenoot M. kon prachtig vertellen hoe in Cuijk de plaatselijke onstanden uitgebeeld werden op praalwagens. Hoe de kroegentocht een echte was. En dat wil je meemaken, blijkbaar. Ik kreeg de laatste tijd vaak de vraag: "Ga je ook naar het carnaval?"
Ik vind het niet oprecht als je een paar dagen carnaval plant, om na het weekend weer aan het werk te gaan. Pak het dan goed aan en neem het woord serieus. Carne vale, dus: stop het vlees. Je gaat vasten/ Sonja Bakkeren/ in de retraite/ etc. Dan wil ik het ook goed doen. Het stinkt naar huichelaarij: flink je in de kraag zuipen, lallend even in Zuid-Nederland kijken en verder gaan tot de orde van de dag.

Ik heb respect voor die mensen die nu een stapje terug doen. Ik doe mee. Ik begon met een periode van 40 dagen zonder alcohol. Ik ook met mijn grote bek

Hypocrisie is het voorwenden van geloof, gevoelens, moraal of deugden zonder daar volledig achter te staan of de daaraan verbonden normen en waarden zelf in praktijk te brengen, in het bijzonder bij het bekritiseren van anderen.

Ook in Groningen (Kloosterburen) vieren ze carnaval!