De leugentjes van Leeuwarden

Alhoewel ik hier niet lang bij stil wil staan, is het toch nodig om in te gaan op het stoppen van mij als regio-aanjager in Noordwest-Friesland. De schriftelijke antwoorden van de gemeente Leeuwarden aan Lyda Veldstra van de FNP Ljouwert dwingen mij hier toe.

Immers: wat onjuist en niet waar is, moet worden weerlegd. De beantwoording van het college van B&W in Leeuwarden berust op zijn minst op ernstige tekortkomingen in de informatie. Het lijkt op liegen.

Afgelopen week ontving de gemeenteraad van Leeuwarden deze brief.

Waar gesproken wordt bij punt 4 over een presentatie van een meerjarenplan inclusief begroting, het was op woensdag 4 juli, is er geen vraag of wensenlijst neergelegd. De stichting heeft ook geen notulen of verslag gekregen waaruit blijkt dat er onvolkomenheden waren. Of andere wensen. Pas op 6 december 2018 ligt er zwart op wit een lijst met aan te passen punten. Dat is een half jaar later. Bovendien was de lijst veelal in strijd met eerdere afspraken. Zie hieronder.

Leeuwarden als spelbreker?

Deze bijeenkomst van 4 juli had een vreemd karakter. Vanuit de gemeenten Waadhoeke en Harlingen waren de portefeuillehouders toerisme aanwezig. Vanuit Leeuwarden de burgemeester. De stichting was in maart 2018 gevraagd om op deze 4 juli te komen met een meerjarenplan en begroting. En deze ruim voor de bijeenkomst op te sturen. Zodat er een besluit zou vallen, voor rust en vertrouwen in dit dossier. De gemeenten Harlingen en Waadhoeke spraken op 4 juli duidelijk hun steun uit, burgemeester Crone had wat algemeenheden die hij las van een briefje dat links voor hem lag. “Het mag wat meer focus hebben, wellicht wat te aanbod gericht.” In een discussie bleek Crone opeens zelf wel focus te hebben in zijn feedback: “Is er wel of géén website?” Was dan het hebben van een regionale verzamelsite het struikelblok? Andere Friese regio’s (Noordoost, Zuidwest) hebben er ook eentje.

Ambtelijke ruis en wantrouwen, sinds 2015

Na deze bijeenkomst op 4 juli in het oude stadhuis van Franeker zijn er geen duidelijke afspraken gemaakt. En daarmee waren Stichting en ondernemers weer terug bij af, eigenlijk net zoals in 2015.

Immers, vanaf 2015 is er veel ruis en wantrouwen vanuit een ambtelijke stuurgroep in Noordwest-Friesland. Toeristische ondernemers en instellingen in de streek, die samen de toeristische sector naar een hoger plan wilden tillen werden niet vertrouwd. Niet losgelaten en telkens ondermijnd door bureaucratie. Iedere stap vooruit werden er twee achteruit door aan de ene kant het niet loslaten van mij als regio-aanjager (augustus-december 2015) en anderzijds door ieder jaar te twijfelen over de voortgang van het project (2016, 2017, 2018). Voortgang die pas ontstond na ambtelijke wensenlijstjes, die per jaar verschilden, ontbraken aan consistentie en jaarlijks vaak 6-8 weken werk voor mij als regio-aanjager inhielden. 

Structurele tegenwerking

Werkzaamheden als evaluatie schrijven, jaarplannen, jaarbegrotingen, plus de hierbij gemoeide aanpassingen als er na 2-3 keer heen en weer mailen nog geen voldoening was.

Als de gemeente in haar antwoord aan de FNP Ljouwert zegt zich niet te herkennen in een jarenlange strijd, kan dat best kloppen. Immers, voorheen was (ambtelijk) met Leeuwarden niets aan de hand. Na een wisseling van personeel vanuit de oude gemeente Leeuwarderadeel naar Leeuwarden werd het pas ‘structureel’. Ook andere processen hebben hier last van gehad, denk maar aan de toeristische waterkaart voor de gemeente Leeuwarden waar Wergea als dorp (bewust) overgeslagen werd. Waar, gelukkig, aandacht voor kwam vanuit de PvdA Leeuwarden. Eerdere tegenwerking ondervinden de spoorfietsers van NFLS en de ondernemers aan de Noordelijke Elfstedenroute. Slotsom: géén samenwerking met ondernemers en dorpen, maar wantrouwen.

Onderzoek 2016: 'Gemeenten, met vertrouwen loslaten'

Een gezamenlijk overleg tussen ondernemers en organisaties enerzijds en ambtenaren of portefeuillehouders zou de lucht kunnen klaren, maar zo’n oploop is meerdere malen door de stichting aangeboden, maar altijd tegengehouden. Het leidde er toe dat er een speciaal onderzoek kwam in 2016, waarin werd vastgesteld dat ‘overheden het toeristisch platform liefdevol moesten verwaarlozen’. Met enkele handreikingen en spelregels daarbij. Kortom: volle vertrouwen, steun en duidelijkheid voor het inmiddels ontstane elan en enthousiasme in de sector in Noordwest.

Terug naar de presentatie van het meerjarenplan + begroting in juli 2018.

Ook in 2018: zes maanden vertragen

Alhoewel er geprobeerd is om medio 2018 voor de komende jaren rust en duidelijkheid in te bouwen, is dit niet gelukt. Tussen maart en 4 juli 2018 is er ambtelijk in Leeuwarden (succesvol) voor gezorgd dat er op 4 juli géén besluit zou vallen, maar dat de presentatie ‘puur informerend’ zou zijn. In de periode juli-december 2018 is er alle tijd genomen om te vertragen, niet samen te werken, de stichting bestaande uit vrijwilligers uit ondernemersverenigingen en organisaties niet los te laten. Terwijl dit in 2016 wel zo is afgesproken.

In de Leeuwarder Courant heb ik mijn reactie gegeven en daarmee was voor mij de kous af.

Volksvertegenwoordigers moeten het zeggen

Ik hoop dat de beleids- en besluitvorming voortaan plaatsvindt door de volksvertegenwoordigers in een democratisch orgaan als de gemeenteraad. In het stille en onzichtbare proces is veel kapot gegaan. Voor de toekomst zie ik in de antwoorden voor de gemeenteraad een kans om door te gaan. Doorgaan met steun aan samenwerkende ondernemers in de regio, waaronder Leeuwarden. Met name nu Leeuwarden per 1 januari 2018 zoveel 'platteland' erbij kreeg, met kleinere toeristische ondernemers die gebaat zijn met verbinding en handreikingen voor (meer) ondernemerschap en daardoor leefbaarheid buiten de steden.

Toch hangt er boven de markt dat de gemeente voor 2020 zich helemaal terug trekt uit Bestemming Noardwest, zo is al uitgesproken. Maar dat was ambtelijk. De gemeenteraad in Leeuwarden is naar mijn idee aan zet.