Liftwedstriid nei Berlyn

"Oost-Berlijn, unter den Linden....." zingt Harry Jekkers van het Klein Orkest. Liftkoppels Arjen&Alida en Arjen&Else zijn net uit Bernlef verdwenen. Snel prop ik nog wat broodjes vol, als lunch. Regine zoekt haar sjaal en onze liftbrief. We moeten weg. Wij gaan rechtsom, Jelmer&Dorien links.

"West-Berlijn: de Kurfurstendamm! Er wandelen mensen langs porno en peepshow..."

Onder treffender muziek kunnen we de Tuinstraat deze vroege vrijdag niet verlaten. De weg ligt voor ons open, en dat met het doel om zo snel mogelijk vanmiddag aan de Brandenburger Tor te staan. Harry jengelt nog wat door in mijn hoofd, die nog niet op 'vakantie' staat. Na enkele bijzonder drukke dagen (ach, het is de hele maand al druk) hebben Regine en ik toch een tactiek bedacht: we gaan via Hengelo!

Met de trein (het vorige liftavontuur nekte de treinreis van de winnaars me..) naar het oosten, en daar ons heil zoeken voor een lift rechtstreeks naar de hoofdstad van Duitsland.

Om 10.45 staan we op de A1, net buiten Hengelo. We lopen op de vluchtstrook naar het volgende benzinestation. Achteruit. Met de duim opgestoken. Regine heeft een bordje met 'Berlin' vast.

De treinreis gaf genoegdoening. Rustig wakker worden, na het afscheidsfeestje van Maartje die naar Mongolië gaat, en 2 verplichte consumpties in het Tanklokaal van Bernlef. Dat was om 1 uur nog sfeerproeven en opwarmen, voor deze dag!

Het is een wonder dat er voor ons na 3 minuten een vrachtwagen stopt....

Alex brengt ons voorbij Osnabrück. We kletsen met deze 25 jarige trucker over Center Parcs, Duitse discotheken en het WK voetbal. We delen eten met elkaar. Bij de eerst volgende Raststätte. Bij dit tankstation moesten we een 2e lift kunnen vinden, het liefst een directe naar Berlijn! Regine pakt het op: ze stapt in het restaurant op een stel Hollanders af. Aan de uitspraak te horen komen ze uit het oosten van het land. Ik zie dat de auto's die buiten staan groot zijn.... Ze proberen zich er uit te lullen, door te zeggen dat er geen plaats is! "Probeer maar bij hem" Horen we dat we het maar bij een mannenlijke collega moeten proberen. Die bestelt koffie. Hij zegt het zelfde: geen lift. Buiten stopt er weer een Nederlandse auto. We stappen op de geblondeerde bestuurder af. Het is een indo. Ik denk dat ie 'gay' is en kapper. Alleen dat laatste klopt niet....

Rijdend op de A1 vertelt Gregory dat 'ie manager is van 'entertainment dancers'. Hij regelt verschillende dansers (lees ook stripprs) voor diverse muziekevenementen, concerten en nachtclubs. Hij moet naar Berlijn, en we rijden in z'n audi met hem mee.

De eerst wat schuchter lijkende halve Indo-halve Spanjaard, werkte met Kylie Minogue, ontmoette George Michael en is standaard te vinden o.a. als DJ in Paradiso. Na vele omzwervingen is Amsterdam zijn uitvalsbasis, zeg maar: jachtgebied. Het is een beetje een relnicht. Hij kletst ons in goed Engels de oren van onze kop. 'Praten is mijn werk'. Terwijl Regine aan haar Engelse uitspraak sleutelt, val ik op de achterbank in slaap. We staan namelijk 2 uur lang in de file. Gregory praat de tijd wel vol. Hij gaat namelijk het neefje van Jean Paul Coutier ophalen. Greg moet in Berlijn zijn om te overleggen met Paul van Dyke. Met het neefje van gaat hij de nachtclubs langs. Onder andere langs de Kit Kat club. Wel bekend van de musical 'Cabaret'. Of van het Iepenloftspul van Jorwert.....

Zondagochtend 7.00 uur moest het hoogtepunt zijn: zolang je er maar kinky uitziet 'they all get dressed up in leather' heb je volgens de 30- jarige het hoogtepunt van het weekend....

Na een paar smsjes gestuurd te hebben terwijl we weer flink richting de 160 km/h scheuren, gaat Gregory ons op de Kürfüsterdam uitzetten. Bij Bahnhof Zoologischer garten. Oftewel: Zoo station. Met haast nemen we afscheid van G. We moeten met Koninginnedag bij hemlangs komen. De camera zoemt en we pakken de S-bahn naar Friedrichstrasse. Daar rennen we naar een maagdelijke Brandenburger Tor. Geen andere lifters te zien. Geen Friese stickers op lantaarns of prullebakken en zeker niet op de Brandenburger Tor. We filmen de eerste sticker op de Tor. De andere smsden net dat ze nog ergens rond Magdenburg en Hamburg zitten. We genieten van een verdiend bakje koffie bij de Starbucks en nemen een muffin. Dan bereikt ons het bericht dat iedereen al aan is gekomen en op het hostel aan het wachten zijn..... Grrrrrr.

Na een dik uurtje, lopen we een Turks restaurantje binnen met, wat later bleek, spotgoedkope prijzen voor veel! De eerste kennismaking in Berlijn. Inmiddels zo'n 12 uur verder. Pijnlijk is de ontmoeting, want om als laatste te eindigen je beteren erkennen ;).............

Aan een ruime vleesschotel, gaan de verhalen alsvanzelf over tafel. De Race staat centraal in het gesprek. Boeiende verhalen. Over Duitse politie, een touiringcar met stakers en onze 'leatherguy'. Het weekend is nu al geslaagd. Ondanks alles.De avond die volgt vieren we samen met veel Ieren in een grote Ierse Pub. Dit in verband met Saint Patricksday. Ik schat dat er zo'n 500 man binnen zijn. Er wordt veel bier gedronken. Nee.. gezopen. 

De kassa rinkelt. We drinken Guiness en proosten. Op een klein podium speelt een band Ierse volksmuziek. Regine bedenkt dat ze deze thuis gaat downloaden. Ik praat met een Australische Duitser en vraag 'The Wild Rover' bij de band aan. We zijn gelukkig aangekomen. Het is een hoogtepunt.De zaterdagochtend worden we door Arend gewekt die al gedouchet is en zin heeft om er op uit te trekken. De werkende Douwe Gerlof strubbelt na een zware werkweek en die donderdagavond emotioneel tegen, maar weet rationeel dat het nu de kans is om er op uit te trekken. Regine, die onder me ligt, stapt al uit het stapelbed. In de nabije Markthalle halen we broodjes voor 3 eurocent en drinken we koffie. Mochten we zware trek hebben, is het ook mogelijk om voor €1,50 hele haantjes te halen. Of moddervette speklappen.

We stappen uit de S-bahn in voormalig Oost Berlijn. Het is op loop afstand van de voormalige Berlijnse Muur. Deze 'east side gallery' vertelt de verhalen van vrijheidstrijders van over de hele wereld. Een 'even stil staan moment' vinden we bij een Israëlisch-Palestijnse vlag die op de muur is geverft en een voormalige wachtpost. Ik denk even aan de grap van de dronken opa die ook in de oorlog is gestorven. We lopen over de Karl Marx allee naar het Alexander plein, waar de Fernsehenturm nog het toonbeeld van technologisch vernuft.

We amuseren ons over het trucje van de acteurs rond een 'balletje balletje- show'. En terwijl Regine en ik een vlucht regelen voor de andere dag (verplichtingen, Sociale Hygiëne halen) gaat de rest door het nog tamelijk winterse Berlijn naar het Holocaust monument. We spreken af bij het Sony Centrum. Om op te warmen. R. en ik kijken nog even bij Checkpoint Charlie, alvorens we richting Potsdamr Plats laten vervoeren. In deze metro wéér accordeonspelers. Ik denk terug aan het veel warmere Madrid, waar voor het koninklijke paleis óók enkele trekzakspelers een euro'tje wilden bijverdienen.

Er ligt nog volop sneeuw in Berlijn, waardoor we het echte oude Oost-Europese sfeertje dit weekend nog wat meekrijgen.

Na een Australisch maal, zetten we af naar de Reichstag. Ondanks de voor begrippen super korte rij, moeten we naar mijn mening toch nog eventjes wachten. We zingen voorzichting Harry Jekkers na, en Jelmer doet alsof hij een speech houdt, op de trappen van het Duitse parlementsgebouw.

Na een strenge controle, mogen we in een lift naar boven. We kijken uit op de donkere stad. In de zoveelste glazen koepel van het gebouw lezen we de geschiedenis, waaruit blijkt dat Marinus van der Lubbe niet de enige was die brand veroorzaakte. Ik krijg, door alle branden en instortingen, medelijden met het gebouw. Als we via de andere regeringsgebouwen en het allernieuwste staion van Berlijn naar het hostel terug gaan, concludeer ik dat Berlijn een prominente, zo niet de belangrijkste rol heeft gespeeld in Europa's nieuwste geschiedenis.

Zaterdagavond gaan we in een hoerenbuurt op stap naar een salsatent met goedkope coctails, en een vage junkkroeg. Het wordt vroeg.

Zondagochtend weet iedereen zich gewekt door mij en zetten we af naar een ontbijtwinkel. Ze schijnen dus inderdaad te bestaan. Vanochtend staat het Olympisch Stadion op het programma. Totaal gerenoveerd voor de WK van komende zomer. De finale om de wereldbeker wordt er gehouden. Het door Hitlers neo classicistische tik ontworpen stadion, heeft nog de Olympische ringen van de spelen van 1936, hangend in twee staande kolossen van pilaren. Het is het stadion waar tijdens het Nazistische regime, de neger Jesse Owens zout in de ogen strooiden van de übermenschen op de tribunes. Het geeft een lichte 'thrill'. 

Helaas kunnen we er niet in. Hertha speelt vanmiddag. We zingen 'Schade Deutschland alles ist forbei' en halen een curry worst in de net geopende kraampjes. Het vervolg van de dag bevinden we ons rond Unter den Linden, tussen de 'andere' nieuwe oude gebouwen. Je waant je bijna in het oude Rome. Terwijl ik daar nog nooit geweest ben....

Na een bezoekje aan de belachelijke grote Berliner dom, eten we nog wat en verlaten Regine en ik de groep. Op naar Berlin Tegel. We pakken de vlucht van 21.35 uur. Maartje van Wegen en haar man ook.

Na een relaxte vlucht, en een iets langer durende treinreis arriveren we in Groningen. Van Centraal lopen we naar Bernlef. Daar staan onze fietsen. We kunnen het niet laten om niet in te gaan op de vrolijke feest klanken van Bar Players. Marianne W. is net geweest en Klaas Yde en Jelle G. zitten nog gezellig aan de bar. De camera zoemt weer, Marianne zingt (alsof ze wisten dat we kwamen) mijn lievelingsnummer van haar: 'Sneeuwitte vredesduif'. Barvrouw Anita deelt sambaballen en tamboerijntjes uit aan de bar.

Het leven is heel betrekkelijk.