Te gek dat luidruchtige Landgraaf

Het is begin juni. Als een lentefeest schieten bomen en struiken ontzettend uit. Alle bladeren zijn uit de knop en als was het een wasmiddelreclame, bij het zachtjes dichtknijpen van je ogen ervaar je : Groener dan dit kan niet! In plaats van wit, dan....

Het was zomaar een gedacht toen ik jongstleden zaterdag net m'n spullen in de tent geïnstalleerd had, en uitkeek op de heuvel waar spoedig honderden tenten zouden worden opgezet. We waren vroeg en ik sliep met Marijke in een tent. Dat moest dan nog wel, want de vorige avond resideerden we in Baarn. Bij de ouders van Steven. In een kast van huis, trouwens.

Doordat we in dit koninklijke dorpje om 6.53 een trein richting Limburg pakten, zouden we als een van de eerste Pinkpopgangers een plekje op de camping kunnen uitzoeken. En dat bleek. We konden gerust nog even naar de Aldi om broodnodig ontbijt halen. En bier natuurlijk.
Toen we om 15.00 uur op het festivalterrein (na een 15 minuten lopen vanaf Camping B) aankwamen, leek het al snel dat het een eeuwigheid geleden was, dat we überhaubt in Groningen waren geweest. Sterker nog: op dit moment kan ik dingen niet meer precies voor de geest halen.Alleen het einde is me nog enigszins helder.

Daar tussen in komen korte gedachten bovendrijven:
roze hoedjes- 100 lege bekers inleveren voor € 5,- lang haar- opblaasartikelen- landbouwplastic- energydrank- groene polsbandjes- Douwe Egberts Wekservice- BBQ e op disposal BBQ's - in de pit staan- gekke bassist van Placebo- brandende zon- Sc Heerenveenshirt- nasimaaltijden- Amnesty International actie- 'Giel van de radio'- Tool- Foppe de Haan wordt kampioen- campingwave- Dixie toiletten- Hooverphonic- links publiek- stereotype brillen- buggy's- oude hippy's- nog meer roze artikelen- vlaggen op vishengels- Brand bier- Jan Smeets- Kaiser Chiefs- Australische vlaggen- ontblootte bovenlijven- after party's in grote circus tent- met 5 man tegelijk douchen- gezond eten- gratis condooms- security medewerkers- lenzen kwijt- BlØf-programmaboekjes- campingstoeltjes- Dionysos- bierbuiken- verliefde stelletje- Claudia de Brey- iedereen goedemorgen wensen- anti voetbal- verbranden- gratis internetten- locals feest in caravanhal- slapen op zelfopblazend luchtbedje- DE chocking orange- slippers- dreadlocks.

Maandagavond was de eigenlijke finale. Veel had ik er voor over om bij de Red hot chili peppers voor aan te staan. En dus ook maar bij Franz Ferdinand, Keane en Blof. Niet beroerd lijkt me. Die tussen uurtjes wachten, als haringen in een ton voor lief nemend.

Bij het uitbreken van de eerste RHCP tonen van Flea's gitaar, denderde het voorste stuk, waar ik ook in stond, tegen elkaar en tegen de door Mojo geplaatste hekken aan. Het concert leek zo voorbij te gaan. De zon was ook zomaar verdwenen en de kraakheldere hits van de Peppers verdwenen zo Megaland op, waar zo'n kleine 70.000 man stond te rocken op de Californische punkrock. Tijdens 'Under the bridge' keek ik eventjes achterom en zag de menigte achter me. Ik was met mijn staanplaats zo'n 3 meter vanaf het voorste hek, een bevoorrecht persoon. Alle andere festivalgangers vierden het optreden tevens niet minder: veel handen in de lucht, mensen op andermans schouders en diep op het terrein kringelden rookpluimen de wolkeloze hemel in.

The RHCP vormden een ultiem slotakkoord voor deze Pinkpop. Na het 'All you need is love' van Jan Smeets trok ik uit de pit, het festival terrein op. Nog stomverbaasd over wat ik had meegemaakt en verwonderd over het landschap van vrolijke mensen en vuurtjes. Net een oorlogsgebied, waar met passie en rock&roll alle 'gewone zaken des levens' voor eventjes kapotgeschoten werden.

Zelden heb ik me zo opgelaten gevoeld. Hiermee was het muzikale gedeelte afgelopen. In een roes verliet ik met de Dionysoten Landgraaf.

Een roes waar ik nog wel een beetje inzit