ZAF 1: Het oude continent en het irritante instinct

Locatie: Kaapstad
Reis: Schiphol->Heathrow->Kaapstad
Weer: 19-36 graden, onbewolkt/ zeemist
Muziek: Blof- Een Manier Om Thuis Te Komen
Hoogtepunt: Stevige hike op de Tafelberg
Dieptepunt: Kapotte nieuwe fotocamera

Struikelend over een verdwaalde traan beweeg ik me voort naar de gate. Zo net heb ik het laatste lijntje losgelaten. De familie. Uiteindelijk besef ik dan dat mijn plan nogal wat betekent, ware het niet dat ik in de 24 uur voor mijn vertrek nog gebombardeerd ben met lieve smsjes en telefoontjes: Best heftig! Het is een irritant instinct wat me naar het zuidelijke halfrond trekt.

Met een bejaardenvlucht van de KLM (het heeft een hoog Hyacint 'Schone Schijn' Bucket gehalte) vlieg ik in iets meer dan een uur naar Londen. Ik maak mijn allereerste Sudoku, die ik van Femke kreeg. In de shuttlebus naar de ' Flight Connections' terminal volbreng ik hem: dit smaakt naar meer Femke! De vlucht naar Kaapstad verloopt voorspoedig, al heb ik weinig ruimte voor mijn voeten, ik moet mijn slaap maar in Kaapstad inhalen.

De ruim bebaarde Canadees naast me is een prettig gezelschap. South African Airways heeft persoonlijke lcd schermen en nette negers serveren het eten.
Het weer in Kaapstad is goed, in vergelijking met vorige week. Het is lente, en met een temperatuur die schommelt tussen de 19 en 36 graden is goed toeven. Zolang het maar droog blijft. Ik vind een hostel, bij de 'Waterkant'. Tijdens de middag van mijn eerste dag, ervaar ik dat er hier links wordt gereden en dat Kaapstad richting het noorden ligt. Op een vlooienmarkt vol met Afrikaanse kettingen en kraaltjes (Je kunt heel Zuid Afrika behangen met deze sieraden uit Kaapstad), koop ik mijn eerste 'Boerewors'. Een Hollandse saucijs van de Braai (BBQ). De Afrikaanse taal is vermakelijk, als je geen water mag drinken lees je ' Nie drink nie'.
Ik ben er! Op het oude continent!

De tweede dag brengt me met Engelsman John (21) en Amerikaan Kevin (23) naar de altijd aanwezige Tafelberg van zo'n 1000 meter. In de rit van het vliegveld naar de stad viel me naast de grootte van de townships ook de hoogte van deze berg op. Hoger dan ik dacht. Met een Aziatische rikkie rijden we naar de kabelbaan. Omdat het alleen beklimmen van deze joekel wordt afgeraden, doe ik het zo dan maar. We nemen op de top een stevige ' walk' voor gevorderden. Het is fantastisch! We genieten zo'n 3 uur op de top.
Dat het mogelijk is om in een dag de ' Cape Town Highlighst' te doen, bewijzen we door aan de voet van de berg, direct door te rijden naar de Waterkant en daar de boot naar Robben Island te nemen.


Deze trip is een echte ' tourist trap', en omdat we ons niet toerekenen als touristen hekelen we de situatie. Hahahaha: volgens mij denkt iedereen zo...
Het eiland ligt op een zichtbare 12 kilometer afstand van de haven van Kaapstad, waarin enkele zeeleeuwen spelen. Robben island is inmiddels wereld erfgoed, en is natuurlijk bekend geworden door het feit dat Mandela hier 18 jaar heeft vast gezeten. In een propvolle bus doen we met z'n allen een ritje over het eiland, waar we trouwens een perfect uitzicht hebben op de stad met de berg. We rijden door het dorpje (100 inwoners), langs de steengroeve en eindigen bij de gevangenis. Een oud politiek gevangene (opgepakt tijdens studenten protesten) vertelt over het gevangenis leven. Als ik de apartheidgeschiedenis 'beroerd' noem, druk ik me nog maar zachtjes uit. De pikorde tijdens het gevangenisleven gaat van White, Asian, Couloured naar Black. Een vergelijking met de Joden in WOII is snel gemaakt. Natuurlijk gluren we in cel 5, van de B Section. Mandela's nummer was 466/64. Het vele male klikken van camera's, wordt door een ouder en jolig Australisch echtpaar ' snapporama' genoemd. Die houden we erin!
Over Australië en fotocamera's gesproken: Natuurlijk is het nieuws van Steve Irwins dood ook hier doorgedrongen, en het onderwerp komt regelematig naar voren. Over camera's: De mijne hield er mee op. Grrrr.

Op dit moment internet ik alsvanouds vanuit een internet ' café'. Ik heb net een educatieve dag gehad met bezoekjes aan het slavernijmuseum, Kasteel ' De Goede Hoop' en een wandeling in de Kompanij Tuynen: Daar waar de Nederlanders boerderijen bouwden om de VOC schepen met vers fruit en groente te voorzien. In de Slavery Lodge kwam de bloedige slavenhandel naar voren: inderdaad, we moeten ons als Nederlanders schamen...

Ik zal de komende dagen nog even goed wennen aan de Afrikaanse bevolking en het backpacken. Kaapstad komt veilig op me over.
Take care!