ZAF 3: Afrikaanser

Locatie: Sodwana Bay
Reis: Jeffrey's Bay->Port Elizabeth->Graaff Reinet->Durban->Sodwana Bay
Weer: Regioafhankelijk: Grijs en koud <-> Heet en zonnig
Muziek: P!ink- U+UR hand
Hoogtepunt: Duiken in paradijsje in de Indische Oceaan
Dieptepunt: Een mes tussen je ribben voor geld

Backpacken in Zuid Afrika heeft te maken met Overgeven en Offeren. Niet bepaald de dingen waarvoor je kiest als reiziger. En ik helemaal niet. Je bent vaak machteloos, hebt weinig (geen) grip op situaties en dat werkt niet bepaald motiverend. Na mijn digitale camera die kapot ging, ben ik in Friendly town Port Elizabeth beroofd en verloor ik inmiddels mijn disposal camera, met alle Township foto's. Hoe zo: ' Toen was geluk nog heel gewoon' ?

Zulu's

In tegenstelling tot mijn eerste weken, zie ik in de provincie Kwazulu Natal een hele andere cultuur. Veel mensen in Robijn Intensief kleuren die langs de weg lopen met takken op het hoofd, meer 'tong geklik' in de (zwarte) taal, ronde huisjes met rieten daken en veel, veel palmbomen. Bovendien zijn de wegen minder, waardoor ik direct begrijp waarom ik hier nog geen Blokker trilplaat heb gezien. Maar de natuur is absoluut mooier, lees ruiger, aan het worden. Dit is Zulu land en ik vind het Afrikaanser dan de Kaapstad regio.

Backpacken
Mocht er een middel tegen kleurenblindheid zijn, dan zal dat vast een bezoek aan een hostel zijn. Het is een explosie van felle kleuren, die de jong van harten een home faraway from home moet bezorgen. Er komen bij mij weer veel Australië momenten bovendrijven en ik vind het zeker weer de moeite waard om in hostels te verblijven. Maar soms, tijdens een lange dag rijden in de Baz Bus, trek ik me ook wel eens terug in het hoekje met een Sudoku boek. Dan heb ik even geen zin in de standaardvragen: Hoe lang ben je hier al, Waar ga je naar toe, Waar kom je vandaan, Ben je op wereldreis, Welke studie doe je, Wat vond je het mooist, etc. En steeds weer de opmerkingen over: Het is een bijzonder land. Zeker, dat is het. En gevaarlijk.

Kudu, Struisvogel en Beef steakIn een krankzinnige busrit naar de binnenlanden van Zuid Afrika, daar waar de directe afstammelingen van de Boeren nog wonen, reed ik een minibusje (260 kilometer voor 10 euro omgerekend) vol met zwarte mensen. Ik was dus de enige blanke, omdat de ' witten' dit vervoer niet nemen. Nee, er is nog steeds apartheid. Na anderhalf uur mensen oppikken in de Townships van Port E. besef ik dat de backpack verhalen over de ' er kan nog meer bij' mentaliteit van Aziatische chauffeurs, kunnen kloppen. Nog een drie uur door een monumenten vallei en ik arriveerde in Graaff Reinet. Kaal geschoren mannen met grote baarden staan ons bijna op te wachten.

Ik vraag me af waar de ossenkarren staan en of de Engelsen al gearriveerd zijn en ik neem mijn stelling in, bij Nita en Terence: ze hebben het enige hostel in Graaff R. en enig is het. Ik slaap in de Anton Pieck kamer. Mevrouw heeft ooit een Hollands vriendje gehad en inderdaad, ik vond ook nog klompen. Als ik in de keuken een Hollandse ex student tegen kom, lid van SSR Rotterdam (zusje van Unitas), besluiten we om iets te eten en naar de 'Graaff Reinet club' te gaan. Berucht in het hele land en Terence moet er rondhangen. Verhalen over oliantenpoten, jachttrofeeën en mooie musketten aan de muur, passeren de revu als ik mijn tanden in een mixt grill zet van Kudu, Struisvogel en Rund. Erg lekker. Na het toetje ( deze delicatessen kosten amper 6 euro), bleek de 'club' gesloten. Mijn eerste drink avond in ZA, was die in de plaatselijke pub.

MuggingDe andere dag krijg ik een lift van Jochem en vriendin uit Breda. Als ik wordt afgezet nabij het centrum van Port E. en nog een lift krijg in een bakkie van een vriendelijke Afrikaan, wordt ik op 5 minuten loop afstand afgezet. Tussen drukke straat en drukke straat, wordt ik uit het niets om 15.30 uur besprongen door ongeveer 20 jarige jongens. Jongentjes met een volwassen mes. Een kleine minuut later liep het schorrimorrie weg met mijn geld: omgerekend zo'n 80 E.
Ik gooide het in een paniek reactie op de weg, nadat ik heel hard had geroepen. Graaiende handen naar mijn backpackersbroek met die zakken aan de zijkant, zie je niet elke dag. Daar het hard waaide, moesten de joggies al ware het een spelshow uit de jaren 80 graaien naar het geld.
Bruut. Ik ga anders kijken naar dit land.

Sodwana BayNa een duikloze periode van 4 jaar (shame on me), dook ik in een geweldige omgeving in de toch al te warme Indische Oceaan. Vlakbij Mozambiek, maakte ik twee duiken naar koraalrif op 16 meter diepte: We kwamen onder andere een walvishaai (zie boven), Schildpadden, Finding Nemo vissen en dolfijnen tegen. En lekker weer! Twee mooie dagen na een heftige week.

Mbamba en Yebo!