AUS 3: Aftersun op het dashboard

Locatie: Broome
Reis: Perth-Cervantes-Cue-Geraldton-Kalbarri-Monkey Mia- Coral Bay-Exmouth- Tom Price- Port Hedland- Broome
Weer: Eerst: Heet, wolkenloos 35 graden. Later: 30 graden, met hevige regen in de late middag
Muziek: Scissors sisters- I don't feel like dancing
Hoogtepunt: Anzichtblauwe wateren met haaien, schildpadden en koraalvis
Dieptepunt: Een tent vol met mieren

Pinnacles Desert, Cervantes WA

Een rode stofwolk verraadt een 4WD voor ons. De avondzon schijnt op onze gezichten en we houden zijn tempo aan. De rode dirttrack vormt een contrast met het groene plateau met eucalyptusbomen in Kalbarri. Waar we zonet nog haastig een hike afmaakten, genieten we nu van een traag ondergaande zon.
Terwijl het immigratiebureau in Perth aan de slag is, zit ik midden in een roadtrip met twee Duitsers.

Dag 1-4 De tijd tikt door. Eureka!De Duitsers bekennen. Ze willen aan hun Engels werken. Daarom ben ik mee. We gaan richting Darwin. De onvermijdelijke Pinnacles, vormen de eerste stop nabij Cervantes. Toen de zeebodem zakte, bleven deze scherpe stompjes over in het woestijnlandschap.
De volgende dagen trokken we de Outback in. Het is eigenlijk het echte Australië, uitgestrekte velden van rood zand, met spinifix gras en af en toe een windmolen om water omhoog te pompen. De wegen zijn lang en naamloos. De droge, hete lucht verandert alleen door het aroma van een dode skippy. Na een gehele dag rijden bereiken we een uitgestorven gouddmijnstadje Cue. De brede straten en enkele hotels met Victoriaanse balkonnen laten nog iets zien van een eerdere welvaart. Zo'n 100 jaar geleden riep men hier nog ' eureka!'. Nu treffen we op vrijdagavond enkel 7 man in de nog enig open zijnde pub. En dat terwijl er op z'n piek 10.000 man resideerde. Het is vergaande glorie, maar dat heeft wel wat...

Crikey! Heerenveen wint van Groningen!

De tijd tikt door en verandert eerder bruizende mijnersstadjes, compleet met ziekenhuis, kerk, en station in dorre uitgestorven spookstadjes midden in de wildernis. We trekken er, anderdaags, door heen en struinen door een kil groot hotel waar het plafond jaren terug naar beneden is gekomen. Een emu kruist ons pad, verder is het stil en verlaten. We komen nog een meteorietkrater en mysterieuze Aboriginal rock art tegen.
Met opnieuw een schitterende zonsondergang in de Outback en een sublieme sterrenhemel bereiken we de beschaving van Geraldton, aan de Batavia coast.
In het noorderlijke Kalbarri treffen we diepe kloven, mooie uitzichten en lopen we zomaar over prehistorische fossielen. Of als de tijd stil staat.

Dag 5-9 Dit bestaat niet!
Ik probeer te begrijpen waarom WA zo schaars bezocht wordt door touristen. Is het omdat de afstanden zo groot zijn? De eerste Australische touristtrap die we tegenkomen is die bij het dolfijnen voeren van Monkey Mia. Midden in het werelderfgoedsgebied van Shark Bay, staan we met een kleine 100 man om 8 uur te wachten totdat wilde dolfijnen naar het strand toe komen. Succes gegarandeerd. Het zijn er een 30 tal. Vrijwilligers pikken uit de mensenmassa enkele mensen die een visje mogen geven. Terwijl het Japanse meisje op een Sesamstraat manier naar de ranger staat te zwaaien, wordt ik uitgekozen........
Wellicht is het voor de dolfijnen eerder een circus om naar ons te kijken, dan andersom.
Het is enkel een activiteit in de ochtend, zodat we verder de gehele dag in de auto zitten en luisteren naar Dieter Thomas Kuhn en andere foute Duitse Schlager artiesten. Nee, ik mis Bar Players en Rommy helemaal niet! Mijn bijdrage is Jan Smit. Afstanden zijn lang.
In Coral Bay beleven we onze eerste holiday-days. De alleszeggende naam verklaart de aantrekkingskracht van het gehucht. Lachend lopen we het strand op: Dit kan niet! Zo mooi! En zo weinig touristisch! Het Ningaloreef, bereik je door slechts 50 meter te zwemmen.
Maar, AUTS! Wat doet die Australische zon zeer! ' Avonds douche ik met kleren aan, om daarna af te koelen. Dit kan toch niet? Ik had me toch voldoende ingesmeerd?
De volgende dagen ligt er voldoende aftersun op het dashboard.

Shell Beach, Shark Bay WA

Dag 10- nu
Iets meer over de Duitsers. Het zijn twee jongens van verschillende melkveebedrijven rond de Bodenzee. En zo langzamerhand pakken ze het Engels meer en meer op. En pindakaas. Want dat kenden ze niet. We rijden van camping naar camping en 's avonds zet ik mijn tent op, de jongens koken. Baked Beans. Spaghetti. Irish Stew. Groentensoep met brood. En dat allemaal uit blik.
Ik navigeer de Ford Econovan, die omgedoopt is in ' Mustang', langs de highlights van Western Australië. Daar we in Coral Bay nog met onze voeten in het water stonden te kijken naar rifhaaien op 3 meter afstand, in Exmouth stonden we op de zelfde afstand te kijken naar grote schildpadden.

Karanjini Gorges
Vanaf de hete kust zou er richting het binnenland veel veranderen, beloofde ik. We waren inmiddels de 'Wendekreis des Steinbockes' (de steenbokskeerkring) voorbij getrokken en zo in de geografische tropen. Om in het Karanjini NP te geraken, moesten we via het mijnersstadje Tom Price gaan. Hier beleeft mijn broertje niet zulke goede herinneringen aan, maar wij uiteindelijk wel. Zonder dat wij auto pech kregen, tuften we over unsealed roads het park in. ;)
De hevige regen buien van de laatste dagen voor lief nemend.
De foto vertelt iets over de omgeving.

Via Port Hedland zijn we in Broome gekomen. Het is tropisch en Darwin is nog ver....

Tot over twee weken!