Geld harken in de horeca

 Wat is er mooier dan drinken in de kroeg? Juist: Werken in de kroeg, ik noem:
1. Je verdiend knaken,
2. Je geeft geen geld uit en dat onder goede omstandigheden.

Random Rotaryclub.

Ik beun dus ook wat bij, in de horeca. Zo ook afgelopen weekend.
En I Tell You: Voor de liefhebber van binnenpretjes, dit is een betaalde hobby hoor!

Zaterdagavond werd ik met een collega in een bus gedrukt om voor een cateringbedrijf in de buurt van Heerenveen te werken. De bedoeling: Plateaulopen. De setting: Schoolkantine. 200 mensen, haringkar aanwezig, gepimte mobiele bar (Dus met zo’n open kast met roze kussentje en nep rozen),
Tapas buffet met voldoende chorizo en olijven. Met een grijs vlinderdasje, een nep naambordje (Erik Brouwer) en een grijns op mijn gladgeschoren gezicht vul ik koffiemelkkannetjes en zet ik roomboterkoekjes op etalagèes op netjes opgemaakte statafels.

Nick en Simonachtige jongens, lachen een beetje mee in hun strakke zwarte t-shirtjes. Ik vraag ze wat er gaat gebeuren. Het blijkt dat de plaatselijke Rotary langs komt, geld gaat bieden op kunst (en kitsch)voorwerpen voor een goed doel, ergens rond de evenaar.

Ik begrijp nu dat de zorgvuldige tentoongestelde schilderijen niet getuigen van een slechte smaak, maar onderdeel van de avond vormen. Zo gaat er o.a. een Ronald Mc Donald beeld uit ("Ik heb de clówn!!).

Er zou later €10.000 worden opgehaald. De t-shirt jongens houden de schilderijen en prullaria vast.
Langzaam loopt het snel toegstroomde publiek warm en de netjes geklede dames en heren drinken inderdaad veel bier en wijn. En rosé, but of course!

Zo’n 5 horecamensjes dartelen van de garderobe naar de aula met lege glazen, kiwismoothies en haringhapjes. Een beetje snaaien mag, want er wordt altijd te veel weggegooid.
Een entertainer laat het publiek gepast glimlachen en troggelt zo het geld uit de zakken.
"Erg lekker", wordt mij emotieloos gemeld, door een dame met Beatrix kapsel. Ik knik beleefd.
Oh, heerlijk om te zien hoe er gedronken wordt, slechts door een 30 % wordt geboden, en de Rotary dames en heren verdraaid goed weten te verbergen dat ze al een aantal glazen hebben genuttigd.

"..de druk die er in het onderwijs van boven op wordt gelegd" vang ik op als ik, buiten in de rookzone, wat glazen stapel. De BMW’s en AUDI’s schitteren verderop in het volle maan licht.

Verderop staan blijkbaar economen: "Je moet ook rekening houden met de Noord Europese markt". Als ik een beetje moe wordt, schud ik wakker als er warempel een petit modeshow door de school kantine schrijdt. De modecouturier staat, in een jasje met Japans kamerschermmotief, naast onze sinaasappels in de garderobe de laatste plooien recht te strijken. Een collega kijkt verlekkerd naar zijn ‘werk’.

Voordat ik het weet zit ik terug in de wagen richting Leeuwarden.

De dag erop een complete andere setting.
‘s Middags met de auto van het uitzendbureau naar de polder. Aardappelvelden, strakke en lange wegen, jonge bomen en oude mensen.

Bestemming: Bowlingbaan op zondag.
Partij: buffet voor voetballers. 40+, fanatiek door de regiostatus van het toernooi. 150 man. Veel puree, veel erwten en veel, veel bier. Natuurlijk vulbaar met vette worsten, hachee en ham als driedubbele damschijven. Een ware joechhei stemming. Althans, zo wordt iedere nieuwe sportbeoefenaar (of juist de ega ervan) hartelijk en schreeuwend begroet.

Het bowlingcentrum is zijn regionale jasje uitgegroeid; de eigenaar bouwt aan de andere kant er een groot zalencomplex naast die hij ons vooraf, heerlijk nonchalant op slipper en met fraai geopend ruitjeshemd, trots liet zien. "Alles heeft airco en alles kan open. De spalten vormen dan het geheel. Als de bouwjongens klaar zijn en de interieurpik het klaar heeft, is het augustus".
Maar de schoorsteen rookt wel door, want de voetbaljongens zitten dan in een net opgeleverde bruine kroeg en deels in een hok wat meer van een wagenloods heeft dan een restaurantfähige ruimte.

Niemand klaagt, dus ik ook niet. En dat terwijl dat de interieurpik, het thema ‘zeilen en bootjes’ een beetje overdrijft in het bruincafé. Zwaar donker bruine kasten met oude olielampen kunnen dan wel, maar met die Camp schilderijen is dat wat te veel van het foute.
Die blauwe wandtegels met de trots van menig schipper, doet het hem. Misschien moet ik dat eens overwegen. Een kroeg starten. et zijn wat gedachten die over de tafel gaan, als we na de gedane arbeid aan een varkenshaas zitten. Uit de steamer, opgewarmd, dat wel. Verderop wordt een strike gegooid.

We sluiten de avond af met het gesprek van de regio: de Urker Mr. Gay verkiezing kandidaat, die zich terug moest trekken omdat hij anders de schande voor de familie én het dorp zou worden.
Nee, vind ik. Zondagsavonds bowlen met bittergarnituur, dat is schandalig!