Sterke verhalen van Oerol

Twee sterke verhalen. Maar welke is waar?

Oerol versie 1

De boemeltrein naar Harlingen zit stampvol, maar dat maakt niet uit. Want Oerol begínt hier al. Op het perron, voor als je met de trein reist. De dertigers en individueel ingesteld overkomende Oerolgangers van nog ouder, babbelen over het weer, de camping en over vorig jaar. Op de boot worden hele rosé flessen uit de tas gehaald, chorizo worstjes aan iedereen uitgedeeld en alvast zwoele blikken weg gegeven. Op de buitengalerij pakt een man met cowboyhoed een gitaar en tokkelt.

Helemaal bovenop, pakken stelletjes elkaar eens lekker vast. Spiegelreflex camera’s registreren de zonsondergang of de opdoemende Brandaris van Terschelling. De wind blaast hard, maar kan het zo lang verwachte gevoel niet ontnemen: Het is weer Oerol!

‘ s Ochtends rolt iedereen om 11 uur uit de tent uit.
Er vallen zeldzame stiltes in de dagelijkse rij voor douche. Na het eerste bakje koffie of alcoholisch drankje, komen de tongen weer los. Over gisteravond. In de Rustende Jager waar Manuele Kemp optrad. Over de gezellige lesbo’s die zo innig zoenden, de kale kerel, met bakkebaarden en strakke spijkerbroek en die rauwe stem. Over hoe heet het er begon te worden en hoe zachter de mensen. Waar zweet verward wordt met passie en schoonheid. Een schuine blik naar de wat oudere afritsbroek meneer, wordt beantwoord met een glimlach die zijn weekend snor doet verdwijnen. Zijn partner geniet met een glas rode wijn en een blauwe outdoorjas en dito stappers.

Dat is Oerol. Je mag je zelf zijn en die gelegenheid wordt met twee handen aangegrepen. De dag mee pakken en die uitermate tot zijn recht laten komen vanaf het terras. Kijkend naar al die anderen, medemensen. Die ook hun zelf zijn. En ook van het straattheater op 3 meter van je witbiertje staan te genieten. Alvast vooruitkijken naar de DJ die vanavond retrohits op het hoofdterrein ‘Westerkeyn’ speelt. En de Stones coverband die morgen in de kroeg speelt waar nu een daghap wordt genoten.
Afgesproken is dat je elkaar elkaar laat zijn. Stout flirten mag, in de supermarkt bij de olijven.

De diepvrieskastdeur, leert dat je haarbandsjaal met bloemen scheef zit. En bewijst dat de wereldwinkeloorbellen je toch niet staan. Ik hoor gefluitser. Als viagra niet helpt, probeer Oerol.
Vanmiddag bekijken we die ene voorstelling. Met je huurfiets, trap je over de duinen naar het bos bij Formerum. Daar is theater en krijgt de droom die Oerol heet een nieuwe wending.
Op de terugweg komen de witte kunsttentjes met slaapliedjes beter uit.
Volgend jaar weer Oerol? Een volmondig ja!

Oerol versie 2

Innerlijk gerust verlaat je Camping Terpstra. De tent staat, de tassen liggen droog en het luchtbed is automatisch opgepompd. Yes, je bent er! In een paar uur vertrok je met zware tassen, pakte je trein, boot en bus en nu is het tijd voor een borrel.

Morgen heb je fietsen maar lopend kun je nog veel meer zien. Hoe er buiten de zeedijk een tankstation is nagebouwd en is opgelicht. De kritische gedachte van de consumptiemaatschappij is een fijne. Horden fietsers jagen elkaar op naar de bierkraan. Een eiland is door het spaarzame kunstlicht wellicht ‘s nachts even mooi als overdag. De sterren brengen je bij de volgende wegwijzer. Uitgaan is geen noodzakelijk kwaad maar meer een gereedschap om je gedachten te herschikken. Om vijf minuten over 1 ‘s nachts berg je je tandenborstel op en zet je je vertrouwde reiswekker.

Met een ontbijtje met ei en jus is het echt vakantie. Omdat je vat hebt op het systeem van dit cultuurfestival, zit je nu uitrekkend te genieten. Straks keer je terug naar het festivalterrein om de kaartjes te halen voor de voorstellingen van vandaag. Aan kruisjes zetten doe je niet, de Oerolgids is je gratis souvenir en je reisboek gebruik je voor notities. Alleen een flesje water, wat zonnebrandcrème en je portemonnee gebruik je.

 Oerol is een draak. Je kunt hem moeilijk temmen. Dit overkomt je. Met het fictieve Oerol bedrag betaal je vriendelijk de artiesten. Alles bekijken is onmogelijk, maar op het bankje bij de schuur van Staatsbosbeheer is het makkelijk kletsen, over de groep in dat weiland met het vale avondlicht. Het mooie beeld van een houtenskelet. Waarom raakte het verhaal van een meisje op een trekker door Afrika wel en dat van een Afrikaanse aap niet?

"Je móet die twee van die club zien, die dansen schitterend in een loods" overtuigt een oudere meneer ons. Hij loopt mee om de kaartjes bij wijze van, zéllf te betalen.
Zijn echtgenote duikt in de gratis NRC van het mediacafé.

Een jengelend kind mag niet bij een voorstelling zijn, volgens de grondwet van Oerol. De ouder krijgt het deksel op d’r neus, tijdens een theaterstuk over een astronaute. De Balie van de Vooroordelen is een beetje een tegenvaller. Gelukkig smaakt het cranberrygebak goed en laten glazen schelpen je tuimelen van je zelfvertrouwen.

Hartstikke jammer dat we Foppe niet die beker in ontvangst zagen nemen, ik gun het die man zo.
Volgend jaar weer Oerol? Een volmondig ja!