Mart doet aan mindmapping

Ooit mocht ik Mart interviewen.

Met wat heen en weer gevraag bleek dat Mart heus niet zo arro is als iedereen mij toefluisterde.
Of Hautain.  Mart is Mart. Eerlijk en scherp. Gepokt ende gemazeld. En dus weet Mart waar hij over spreekt.

Het is nu weer Mart-time. Elke avond komt ie bij je in de huiskamer aanschuiven, krikt de wijnverkoop thuis op en keuvelt telkens met andere semi belangrijke mensen aan de zelfde houten tafel. En het programma scoort enorm. Herkenbare TV; herkenbare tafel, onderwerp en items voldoen aan verwachting. Het baken is Mart. (En het is komkommertijd).

Mart doet geen life verslaggeving meer. Deed ie ooit wel. Ik ben nog van de generatie waarin Mart en de Neel verslag deden. Twee oudere mannen met een eigenzinnige manier van commentaar geven.
Maar Smeets mag in de uitzending van De Avondetappe weer eventjes los gaan. Hollende bijvoegelijke naamwoorden en intonatiekunsttukjes waarbij je je afvraagt: "Waar haal je het vandaan?"
Volgens mij doet Mart aan mindmapping.

Namelijk:
Situatie: wielrennens beklimmen berg.

klimmen-geiten-steil-mist-campers-publiek met vlaggen- licht gewicht- piek- top- straks de afdaling- natuurschoon- traag-scheurend peleton-bolletjestrui.

En ik kijk weer naar de ronde. Ik had last van mijn dopinggeweten. Niet dat Mart de reden is van mijn opgepikte tourinteresse. Nee, dat is meer het ijskoude gevecht tijdens de pedalendans in de Pyreneën. Tussen de Deen en de Spanjaard. Waarin ik getriggerd werd. Het is namelijk pure sport, je zelf pijnigen om een prestatie te behalen. Ongeacht teambelangen. Het is alles of niets en de rustdag is nog nooit zo rustig geweest.