![[DGS WRLD] - Weblog Douwe Gerlof Heeringa](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnK-UfeDVEPR1UEz1ZGXFBEfOsuzc6X9zm_1N_EGlrp_xVmNMX78R3Cun08r2HAd3UYf2G3uPeOBNOQ1559WOQc57KRg9VkWOSmUeNN86i-lATi-PEjXSsnECsly_Dc4-0g8peuKVMX1k/s1600/Header+2020_bPNG.png)
"Als we slagen, nemen we kaviaar"
Een poging tot bijpraten vanuit een smaakvol perspectief. Deze opleiding is als viagra voor je meligheid. Je zit met een stel taalcreatievelingen bij elkaar te ginnegappen en er lopen uitgesproken docenten rond. Zoals F. (zijn voornaam) die beweert dat de Roomsen in de oorlog fout waren. Dat kan die zeggen. Maar om dan stellig te zijn dat het alle Papen betreft en met een halve groet door het lokaal loopt. En dat in het toch al gekerstene Tilburg. Waar de Katholieke Universiteit Tilburg (juist dat orgaan…) echt te dichtbij staat om niet een kantine maaltijd op de Hogeschool te nemen maar juist de malse zoetsappige herfstperen te grijpen in de mesa. Ik merk dat ik heus niet zo kritisch ben, het kan erger.
Ik zit op mijn plek en heb mijn doelen nu al behaald, wetende dat ik bij moet praten (Hoe gaat het daar eigenlijk? Hoor ik snel weer iets?). Naast dat ik inmiddels gymlessen geef, zo meer, werk ik (5 dagen in de week) én dus journalistiek studeer. Doe eigenlijk. Het behelst een hele treinreis héén en terug. Juist de terugweg maakt het zo grappig als drie Domstedelingen van 25, 27 en 29 elkaar kaasknabbels en petit flessen rode wijn uitdelen. Harde grappen maken gecombineerd met goede gesprekken, binnen 58 minuten. Als we slagen, nemen we kaviaar.
Eindelijk is er iets speciaals gebeurd. Iets. Iemand. Euhmmm, ja. Dus. Zoetigheid, overal. Maar niet als een te vroeg binnengehaalde oogst. Het zal wat moeten rijpen.
Via via, want zó gaat dát, kwam ik in aanraking met drie gymgroepen op woensdagmiddag. Met uitzicht op meer. Ik was aan het bijpraten, toch? Stel je voor dat je 3 uren gaat dollen met Maartens, Diederikken en Eefjes. Dan kun je je voorstellen dat het publiek anders is dan de Vianezen. Ik kan lang blijven, ik mag een proefperiode draaien.
Een kaasboerderij vormde vanochtend de leerplek van de kids met de korte lontjes. Waanzinnig hoe de natuur en de open lucht een zalvende werking kan hebben. Boer J. krijgt dan wel uitbetaald door het zuivelpromotiebureau, hij kon aardig vertellen. En de kinderen vergaten dat ze aan de Ramadan deden, toen ze de mierzoete ambachtelijke aardbeienyoghi dronken.
Een avond eerder stond ik aan de lijn bij Argon – SC Heerenveen te Mijdrecht, waar rokerige kantines een safehaven vormden voor plat pratende reserve Amsterdammers met een flink voetbalhart. "Dan moet je je handsjes bij je hooouweeee.. "
Of de inwoners van het polderdorp, dat op 30 km van de hoofdstad ligt, spreken gewoon zo.
Een heerlijke voetbalavond werd het toch, ondanks het spel en de kleine 3-0 zege van de Friezen. De algeheel amateurkampioen had de zaakjes goed voor elkaar. Het bier kostte E. 1,20 en de gehaktbal E. 1,80. De kwaliteit van de laatste kan ik niet beoordelen.
Ik kreeg dadels. Omdat de profeet ze ook at in de Ramadan. En heb een glas rode wijn voor me staan. Dit overdenkende gaat het lekker. Mmmmm. Zoet. Die dadels.
Een poging tot bijpraten vanuit een smaakvol perspectief. Deze opleiding is als viagra voor je meligheid. Je zit met een stel taalcreatievelingen bij elkaar te ginnegappen en er lopen uitgesproken docenten rond. Zoals F. (zijn voornaam) die beweert dat de Roomsen in de oorlog fout waren. Dat kan die zeggen. Maar om dan stellig te zijn dat het alle Papen betreft en met een halve groet door het lokaal loopt. En dat in het toch al gekerstene Tilburg. Waar de Katholieke Universiteit Tilburg (juist dat orgaan…) echt te dichtbij staat om niet een kantine maaltijd op de Hogeschool te nemen maar juist de malse zoetsappige herfstperen te grijpen in de mesa. Ik merk dat ik heus niet zo kritisch ben, het kan erger.
Ik zit op mijn plek en heb mijn doelen nu al behaald, wetende dat ik bij moet praten (Hoe gaat het daar eigenlijk? Hoor ik snel weer iets?). Naast dat ik inmiddels gymlessen geef, zo meer, werk ik (5 dagen in de week) én dus journalistiek studeer. Doe eigenlijk. Het behelst een hele treinreis héén en terug. Juist de terugweg maakt het zo grappig als drie Domstedelingen van 25, 27 en 29 elkaar kaasknabbels en petit flessen rode wijn uitdelen. Harde grappen maken gecombineerd met goede gesprekken, binnen 58 minuten. Als we slagen, nemen we kaviaar.
Eindelijk is er iets speciaals gebeurd. Iets. Iemand. Euhmmm, ja. Dus. Zoetigheid, overal. Maar niet als een te vroeg binnengehaalde oogst. Het zal wat moeten rijpen.
Via via, want zó gaat dát, kwam ik in aanraking met drie gymgroepen op woensdagmiddag. Met uitzicht op meer. Ik was aan het bijpraten, toch? Stel je voor dat je 3 uren gaat dollen met Maartens, Diederikken en Eefjes. Dan kun je je voorstellen dat het publiek anders is dan de Vianezen. Ik kan lang blijven, ik mag een proefperiode draaien.
Een kaasboerderij vormde vanochtend de leerplek van de kids met de korte lontjes. Waanzinnig hoe de natuur en de open lucht een zalvende werking kan hebben. Boer J. krijgt dan wel uitbetaald door het zuivelpromotiebureau, hij kon aardig vertellen. En de kinderen vergaten dat ze aan de Ramadan deden, toen ze de mierzoete ambachtelijke aardbeienyoghi dronken.
Een avond eerder stond ik aan de lijn bij Argon – SC Heerenveen te Mijdrecht, waar rokerige kantines een safehaven vormden voor plat pratende reserve Amsterdammers met een flink voetbalhart. "Dan moet je je handsjes bij je hooouweeee.. "
Of de inwoners van het polderdorp, dat op 30 km van de hoofdstad ligt, spreken gewoon zo.
Een heerlijke voetbalavond werd het toch, ondanks het spel en de kleine 3-0 zege van de Friezen. De algeheel amateurkampioen had de zaakjes goed voor elkaar. Het bier kostte E. 1,20 en de gehaktbal E. 1,80. De kwaliteit van de laatste kan ik niet beoordelen.
Ik kreeg dadels. Omdat de profeet ze ook at in de Ramadan. En heb een glas rode wijn voor me staan. Dit overdenkende gaat het lekker. Mmmmm. Zoet. Die dadels.
Reacties
Een reactie posten