Jaarlijkse stapavond op de Kaden, Drachten

Als een Hadj trekken iedere zaterdagavond veel jonge mensen uit Zuid Oost Friesland naar de Kaden in Drachten. De strip van een kleine kilometer vormt een heus bedevaartsoord voor het uitgaanspubliek. Drachten mag dan niet tot de Friese elf steden behoren, stedelijke allures heeft het dorp in de gemeente Smallingerland met dit uitgaansgebied zeker. Ik was er zaterdag opnieuw, gedurende mijn jaarlijkse ritueel: de verjaardag van Henco.

Al lang voordat je de heilige grond betreed, lonken de laserstralen boven hartje Drachten. Mocht je niet bekend zijn met de Kaden; dan stapelen de verwachtingen per voetstap er naar toe zich op. Echter, het licht wat speels het hemelgewelf verlicht is volgens bronnen een ultieme kans om gasten te trekken voor discotheek Champino, die niet echt super goed loopt. Champino staat ook synoniem voor ‘Bar De Laatste Hoop’. Het publiek van rond de 40, 50 hoopt in dit dranklokaal nog een relatie te beginnen. "We hebben nog geen politie auto gezien" zegt Hanneke terwijl we al een 100 meter de Kaden oplopen.

We zijn op weg naar ‘De Ozz’ een enigszins fout café waar een karaoke opstelling moet staan. André merkt op dat er veel automatieken op de Kaden te vinden zijn. En dat heeft hij goed gezien, naast de ‘haal-kroketten-uit-de-muur-snackbarren’ zie je ook veel grillrooms, pizzeria’s en andere huizen van de calorieduivel. Nu loop je er trots, de klepjes negerend voorbij, maar zo’n vijf uur en minimaal tien glazen bier later, vervelend onvermijdbaar.

We stappen de Ozz in, een café zoals er zoveel van lijken te staan op de uitgaansstraat. Los staand, een gevel met lichten die door het raam schijnen, een deur en een tegemoet komende dranklucht. Inmiddels rijdt de eerste politieauto voorbij. In het kleine café, sta je al snel aan de bar waar ik eerst moest acclimatiseren. Een penisvorm van 50 cm als bierkraan zie je niet vaak en de barjongen doet erg punky jaren ’80 aan met een veiligheidsspeld door zijn wenkbrauw. "Bijzondere plek hè?"fluistert een vrouw, waarvan ik denk dat ze 37 is en pot, me toe.

Ik vraag maar of we hier kunnen karaokeën. Dat kan, als je de microfoon van achter de bar krijgt. Een scherm ontbreekt. Nu vallen me ook de vogelkooien op, een geïmproviseerde muntenhokje tegen het raam van onbehandeld triplex met poppenkastpoppen er tegenaan geniet, nog meer gasten met opvallende piercings en een opwindend, zeg maar broeierig, sfeertje op.

We drinken onze beerenburg, wijn en bier op, beslissen dat we niet gaan zingen en stappen op voordat we nog betrokken raken in een ordinaire vechtpartij. Waarbij het stille meisje met een sneeuwwit pony kapsel opeens haar hand met scherp uitziende nagels in een mannenkluwen plant. "Snel, weg hier!" zeggen we tegen elkaar. Opgewarmd zijn we zeker in dit kleine half uurtje aan de Kaden.

Schuin tegenover het excentrieke barretje staat een rij voor De Swetser. Toch wel de meest aantrekkelijke disco voor ons soort mensen. In de afgelopen jaren vonden we het geschatte leeftijdsgemiddelde van 22 wel ok, plus de ruimte, de muziek en het type lui. Elk jaar met de viering van H’s verjaardag belanden we in De Swetser. Een traditie die ik prima vind, te meer als we ‘s nachts terug lopen langs een andere grote trekker aan de Kaden: disco Jennifeu Malibu.

Omdat de gasten die er uit komen er uit zien als a. Jong en onzedig en b. Erg R&B. Ook nu klauterden we de steile trap weer omhoog om te betalen voor entree, munten en garderobe.

"Het wachten is op Mariah Carey" zegt André en hij voegt er aan toe dat we ‘Sexbomb’ van Tom Jones moeten aanvragen. Later zou het ontbreken van de kerststampers ons tegen vallen. Het was sowieso al een wat jumperige avond. Waarschijnlijk had de DJ deze zaterdagavond zijn ADHD pillen niet genomen: hij liet de plaatjes na elkaar wel erg snel passeren. Ik vind de plaatjesdraaier ook tegenvallen, na gezeur om het komende carnaval met het ‘goeiemoggeldeuntje’.

"Eerst kerst knaap! En gooi er eens Mud in" dacht ik. Verderop staat een verdediger van sc Heerenveen een biertje te drinken en loopt langs Erik een Friese afvaller van ‘So you wanna be a popstar’ door dit après ski café.

Dat je ging snacken, stond al vast. Alleen het tijdstip nog niet. Henco is duidelijk: "We gaan naar Durk" als we nog eens goed de jassen dichtknopen en over een inmiddels druk ogende Kaden terug lopen. Het is half vijf en de politiemannen manen Turks-achtige jongens tot stilte.
"Temperament"mompel ik en voor ons lopen drie Fries sprekende jongens.

"Wy gean nei Durk" zeggen ze tegen elkaar. Henco vertelt dat deze Durk een begrip is. Ik begrijp dat direct als we zijn toko binnen stappen. Durk bezit de laatste (of juist de eerste) eettent van De Kaden en hanteert zijn eigen openingstijden. Zijn interieur moet nog uit de jaren tachtig zijn en zo ook Durk. Een mannetje van voorbij de pensioengerechtigde leeftijd met een te grote spijkerbloes aan, een te grote broek en een zwart kalfslederen schort voor. Zijn bril met een dik zwart montuur en dubbele glazen valt wel het meest op. Of je moet op zijn prijzen letten, een Mexicano van E.1,45 is een van voor 2002. In guldens dan.

Durk heeft ook een automatiek, met plakletters boven de raampjes die tegen een oranje achtergrond uitbeelden: ‘bami’, ‘kroket’ en ‘frikandel’. De tegels zijn in een net niet bordeaux rode kleur en het motiefje erin voorspelt een tijd dat deze retrowand ooit nog in zal raken.

"Sy telle eltse keer at der wer mear yn steane. Hy riidt hjirre aanst wer foarby en dan skriuwt er in boete út" legt Durk uit als er weer een politieauto voorbij rijdt. Na half vijf mag er niets meer bij of in. Maar Durk heeft nog nooit een boete gehad. "Sy hawwe de boel hjirre wol ris ticht goait. Mar ik ha noch nea in boete betelle".

Een meisje met een ‘wâldsk’ accent probeert bij een van de drie jongens waar ze op schoot zit een slaapplek te regelen. Ik denk dat het de leeftijd is (ik schat vijftien), die beide nog wat in de weg zit.
De jongens gaan samen weg, het meisje blijf bij Durk zitten. Al etend lopen we de Kaden af, om er volgend jaar weer te zijn.