Het Kappers Complot

"Hoe mag het worden?"
Ik zit in de kapperstoel in de salon beneden mijn woning. Naast de Lidl. Na het werken en na het kopen van een nieuwe vouwfiets (de oude was gestolen) was ik toch al in zo’n regel-flow. "Dan ook nog maar even naar de kapper", dacht ik dus. Mijn haar was lang en dik.



"Het mag wel wat langer blijven, dus alleen achter mijn nek opscheren en flink uitdunnen graag."
Natuurlijk word ik bevraagd over mijn kledij. "Heb je net gesport?" Dus leg ik aan de kapster uit dat ik sportleraar ben. De dame van boven de 40 kirt van plezier. "Mijn zoon wil dat later ook. Hij zwemt hoog en is al eens Europees kampioen geworden. Goh, ja, je haar is wel erg dik."

Alvorens ze haar eigen zwemverhalen uit de doeken doet, knipt ze er lustig op los. "Als ze er maar niet te veel van afknipt" denk ik. Terwijl ik terug denk aan eerdere bezoekjes aan de kappersstoel waarvan ik nog goed weet dat de kapster niet het resultaat bracht wat ik haar vroeg.
Dat overkomt me wel vaker. Je moet blijkbaar naar een kinky kapper gaan om daadwerkelijk het gewenste resultaat te krijgen. Alleen zijn die rete duur.

Ik wilde het wat langer houden. Niet van dat korte, zodat mijn beginnende inhammen niet zo duidelijk zichtbaar worden. "De schoolslag is zijn favoriet. Je moet hem maar eens googelen. Hij kiest dit jaar voor zijn VWO diploma, dus hij traint veel minder." Terwijl de kapster echt wel doorknipt.

"Ja, ik knip wat om je oren heen. Dat vind ik niet zo mooi, als het haar over de oren heen valt."
"Ho", denk ik. Het overkomt me weer. De kapster heeft haar eigen willetje. Welke wensen ik ook heb, ze doen toch maar wat ze zelf leuk vinden. Het is een complot!

"Je haar wordt zomers lichter, of niet? Zooo, is het toch weer mooi geworden. Lekker kort."
Terwijl ze de mantel van me af haalt. Terwijl ik mijn pinpas door de gleuf haal weet ik dat ik er opnieuw in ben gestonken.