Gitaarwalhalla

Ja, hoor. Ik houd best van de festivals die ons land mij en u biedt. Maar omdat ik niet zo warm wordt van de clichematige modder tussen de tenen en de meute die zo graag anders wil zijn en het daardoor juist niet is, bezoek ik ze met mate.

In juni was ik opnieuw op Pinkpop (Goede line up, jonge mensen, roze hoedjes, drank en rommel op de campings, samenzijn). Afgelopen zaterdag was ik in Weert, Limburg. Of all places. Met Jan S. Ook al geen ervaren festivalbezoeker. We waren op het driedaagse festival Bospop. De mensen waren ouder dan ons, zichzelf en vooral liefhebber. Classic Arrow Rock was als sponsors nog net niet op de plastic bierglazen aanwezig. De dag ervoor speelde Neil Young en op de zondag stonden onder andere Europe en ZZ Top in het programmaboekje. Respect!!! Jan en ik bezochten de zaterdag, met als grote namen: ‘The Bangles’, ‘Racoon’, ‘Hucknall’, ‘John Lukather’, ‘Santana’ en ‘Crowded House’. 

Die laatste band was eigenlijk de reden dat we op het sportveld in Weert stonden. De Nieuw Zeelandse/ Australische band nam in 1996 afscheid tijdens een legendarisch concert op het plein voor Sydney’s Operahouse en kwam vorig jaar terug met een nieuwe cd. Ze speelden afgelopen najaar al in Carrxe9. Voor een ticket van E. 140,- . En nu touren ze door Europa dat toch al in de ban is van de terugblik en de hunkering naar oude helden. Volgend jaar staat bijvoorbeeld Tina Turner in de Gelredome…

Op het Pinkpop van Engeland, Glastonbury, stalen de mannen van Down Under de show. Maar dat viel op Bospop ietwat tegen. Misschien kwam het door de interactie met het publiek in Noord-Limburg.

 Liefhebbers, dat waren het zeker. Maar geen populaire festivalbezoekers. Zanger Neil Finn wilde ‘zijn’ hits delen met het publiek, dat maar amper reageerde op de uithalen van de melancholische zuidelijke klanken.
Maar goed, ik genoot. Van de live ervaring. Van de oprechte presentatie. Van de zuivere zang. Van de gitaarrock, live gespeeld. Van de moed om toch weer de bxfchne te beklimmen en met een gerespecteerd album te komen. Iets later in de tent (wat is een festival zonder een tent?) speelde Buddy Guy. Een artiest die de blues speelt. Of is hij de blues? Jemig, wat een optreden voor een persoon met de leeftijd van 73 jaar. Downloaden is een schande, als je deze man ziet entertainen. En opnieuw speelde een gitaar de hoofdrol.

John Lukather kennen we als gitarist van Toto. The Bangles vallen op omdat de chicks redelijk gitaar spelen en wat te denken van Santana? De gitarist die gitaarrock mengt met Latin music?

Bij het verlaten van het sportveld lopen we langs de spandoeken van Arrow. Bospop is een gitaarwalhalla.