Grijze muizen

Ik kan er niet om heen: Winkelcentrum Hoog Catharijne slash Utrecht cs. Ik kom er zowat elke dag.

‘s Ochtends vroeg krioelt de werkende klasse met snelle tred naar de trein of bus. Wachtrijen ontstaan voor de kaartjesautomaten en vanuit de gratis dagkrantzuilen, grissen vroege vogels het laatste nieuws weg. Waar ik vroeger al snel al mijn bezittingen dicht bij mijn lichaam hield, beweeg ik nu redelijk vertrouwd door de mega vertrekhal met het immer stille gegons. Ik ken er mijn weg, weet de rustige plekken en ken de bankjes waar je eventueel kunt zitten wachten op de volgende trein om de mens van de dag gade te slaan. Jonge mensen die bij de Burger King een vette bek halen.

Overdreven veel NS-servicepunten met NS-ers die helpen en zo proberen te scoren in klantvriendelijkheidsonderzoeken. Op Hoog Catharijne zitten muizen, weet ik. In de stationrestauratie zijn vaak CDJA-vergaderingen en worden soms verstoord door een aanwezige muis. Laatst zag ik er een toen ik in een lange rij stond te wachten op een milkhake bij de Mac. De kleine viervoeter bevond zich achter de kassadesk in de keuken waar ik wachtend net een personeelslid een getoast broodje van de vloer zag pakken…

Enerzijds heb je het winkelgebied (zowat alles verkrijgbaar) aan de andere kant de uitgang naar het Beatrixtheater en de Jaarbeurs. In de loop van de dag zie je de ziel van het gebouw veranderen nagelang het type beurs er die week gehouden wordt. Vluchtige forensen worden fitte vutters, dagjesmensen of avontuurzoekers in ANWB-adventurebroeken en fleechtruien rond de klok van 10.00 uur.

Afgelopen week was het voor mij ploeteren in HC. Volkstammen oudjes schoven met roltrap en via de treden richting het Jaarbeursplein waar ik net mijn fiets neerzette. De grijze golf kwam en masse voor de 50+beurs. Het moeten er honderden per minuut zijn geweest. Dames met grote tassen en grote brillen. Meneren met grijs haar en vaak met een stropdas. Omdat er slechts een smalle roltrap omhoog gaat naar de vertrekhal, merkte ik dat er een hevige rilling ontstond in mijn anders zo vlakke, rimpelloze pad door de mensenmassa. Er stonden twee draaiorgels opgesteld, mensen met groene hesjes om iets uit te delen en veel, ja veel, bungelende tassen.

Eenmaal boven in de traverse richting de centrale NS hal bleven de senioren maar gaan. De vergrijzing is geen sprookje, lieve mensen! Zelden zo’n toestroom van ouden van dagen meegemaakt, een hausse van wijzende bejaarden waarvan er velen blijkbaar eerst appeltaart gaan eten. De aanwezige horeca wist dit vast omdat de terrassen waren aangevuld met nog meer stoelen en tafels. De koffiedrinkende beursgangers zorgden voor een uiterst zeldzame lawaaiophitsing.

Ik bedacht me dat ik blijkbaar normaliter het liefst als een grijze muis door Hoog Catharije verplaats. Want dit was wel een erg gedoe.
Gelukkig begint deze week de Kama Sutrabeurs.