Speculaasrondo

IIIIIIIIIGGGHHHHH De bel gaat. Ik sta klaar en op de gang schieten deuren open en stormen pubertjes naar buiten. Mijn uitzicht is de trap naar de begaande vloer. Het is woensdag en dus mijn surveillancedag. Scholieren die blijven drentelen moeten naar de aula beneden, opdat mijn collega’s een rustige pauze kunnen genieten in de docentenkamer op de eerste.

Nooit gedacht dat ik op een middelbare school zou gaan werken. Het voorgezet onderwijs trekt me niet zo. Dacht ik. De facade van duffe ruitjeshemden, snorren, shag draaiende 50 plus-docenten hield me tegen. En zoals zo vaak, klopt dat beeld ook. Maar in de vaksectie gym kom ik door de discussies over op welke manier je nu softball aanbiedt weer heerlijk terug tot de kern. En pubers, mits ze je ze serieus en met een knipoog aanpakt, zijn leuk. Ik vervang een zwangere, dus er is een eindtijd voor deze beproeving.

Nu is het rustig op de gladde en net gehouden vloer geworden en ik daal af.
Direct om de hoek is de keuken met een balie waarvoor horden beugelbekkies en jongelui zonder symmetrische vormen (het moet nog groeien, he?!) staan te wachten. Mijn ogen speuren naar de prijslijst. "Staan er frites op het menu?" 

Plots denk ik terug aan het komisch duo uit mijn middelbare schooltijd. de Concierges Span en Gebranda. De eerste klein met kort haar, bril dragend en humorrijk, de tweede groter, grijzer met meer haar, omlaag hangende mondhoeken, met een bril met dikker montuur en vooral nors. De taken waren achter onze balie zo verdeeld dat Span de consumptiebonnen innam en Gerbranda de koffie in kleine ronde glazen schonk met een metalen koffiekan. Daarbij staat  me zijn hoekige manier van schenken bij, waar steevast zijn zilveren armband (type hondenketting) met de naam van zijn vrouw er op tegen het glas aan hing.
Speculaasrondos. Nu zie ik het. Die werden er ook in Franeker weggegeven voor een vriendelijke prijs.

IIIIGGHHH
De Bel gaat.
Voordat ik weer met een verkeerde weemoed terug denk aan Franeker, spreek ik me in:
"Mooie dagen- niet huilen, omdat ze voorbij zijn, maar glimlachen, omdat ze hebben plaatsgevonden."