![[DGS WRLD] - Weblog Douwe Gerlof Heeringa](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnK-UfeDVEPR1UEz1ZGXFBEfOsuzc6X9zm_1N_EGlrp_xVmNMX78R3Cun08r2HAd3UYf2G3uPeOBNOQ1559WOQc57KRg9VkWOSmUeNN86i-lATi-PEjXSsnECsly_Dc4-0g8peuKVMX1k/s1600/Header+2020_bPNG.png)
Met staken heb ik maar weinig. Helaas was ik er niet bij toen Troelstra het Malieveld wilde vollopen met anti-monarchisten in 1918. Deze revolutionaire staking viel namelijk flink in de soep. Ook de Maagdenhuisbezetting in 1969 heeft meer kapot gemaakt dan het heeft opgebouwd. Maar vandaag geef ik stakers groot gelijk.
De leraren van het voorgezet onderwijs die in de onderhandelingen geen werkdrukverlaging konden binnen halen (al sinds september 2007 wordt hier over gesteggeld) zijn vandaag toch naar Utrecht gegaan.
Morgen wordt er waarschijnlijk weer niet lesggegeven en ik vind dat de oorzaak zwaarder weegt dan het niet lesgeven. De druk op de leerkracht kreeg vandaag in Brielle wel een erg rare illustratie doordat een 15-jarige jongen uit Oostvoorne zijn mentor bedreigde na een ‘slechtnieuwsgesprek’ over zijn studievoortgang met een luchtdrukwapen.
Steeds vaker krijgen leerkrachten maatschappelijk problemen op hun bordje die de docent ook nog maar even moet oplossen. Dit resulteert zich voornamelijk in meer en meer vergaderen. Na schooltijd nog even sporten of naar moeder de vrouw voor een bakje koffie zit er niet meer in voor de leerkrachten. Er wordt na schooltijd, zelfs ‘s avonds, doorvergaderd. Dit zijn zorgvergaderingen (over leerlingen die problemen hebben in de thuissituatie), mentorenvergaderingen (hoe maken we van die leerlingen een hechte groep en dus over de talloze uitjes), actuele maatschappelijke vergaderingen (hoe herken ik de loverboy), onderwijsvernieuwingsvergaderingen (hoe implementeren we de nieuwe plannen van de directie?), etc.
Ook op de basisschool is iets soortgelijks gaande. Dan gaat het meer over projectvergaderingen. Over fruitweken (kinderen eten te ongezond), Week van de sport (inderdaad, er wordt te weinig bewogen), de maand van het respect (kinderen schelden en vernielen meer dan ooit), etc.
Beginnende leraren, zo vertellende onderhandelaars die ruziexebn, moeten langzamer gebracht worden door minder uren aan te bieden dat ervaren docenten. Ook dat punt is door de bonden niet binnen gehaald, om de simpele en geldige reden dat er een enorme krapte is op de arbeidsmarkt. Er wordt nu gestaakt tegen de VO-raad die niet akkoord gaat met de bonden en haar eisen. Jammer is dat er niet gestaakt werd toen langzaam al die ellende in het takenpakket verscheen van de doorsnee docent.
Waar waren de docenten toen ze langzaam van kennisoverdragend meer en meer opvoedkundigen werden?
Toen ze er achterkamen dat er op het punt waarvoor ze ooit expert werden (hoe geef ik les in een pedagogische omgeving) geen aanspraak meer werd gedaan? Waarom werd er niet gestaakt toen uit onderzoek bleek dat de docenten meer tijd kwijt zijn aan randoorzaken bij leerlingen van gescheiden ouders dan van leerlingen waarvan de ouders nog wel bijeen zijn?!
Of zoals een staker, een 59-jarige docente van een vmbo-school, vandaag zei over waarom ze voor het eerst ging staken: "Vind je het gek. De werkdruk is heel hoog, want we hebben niet de makkelijkste leerlingen. Veel kinderen ook met gedragsproblemen".
Waarom staakte ze niet eerder toen er een stille revolutie plaats vond dat het onderwijs maar alles moest oplossen wat er misging in de maatschappij.
Achteraf begrijp ik de stakende leraren vandaag wel. Maar waarom niet eerder?
De leraren van het voorgezet onderwijs die in de onderhandelingen geen werkdrukverlaging konden binnen halen (al sinds september 2007 wordt hier over gesteggeld) zijn vandaag toch naar Utrecht gegaan.
Morgen wordt er waarschijnlijk weer niet lesggegeven en ik vind dat de oorzaak zwaarder weegt dan het niet lesgeven. De druk op de leerkracht kreeg vandaag in Brielle wel een erg rare illustratie doordat een 15-jarige jongen uit Oostvoorne zijn mentor bedreigde na een ‘slechtnieuwsgesprek’ over zijn studievoortgang met een luchtdrukwapen.
Ook op de basisschool is iets soortgelijks gaande. Dan gaat het meer over projectvergaderingen. Over fruitweken (kinderen eten te ongezond), Week van de sport (inderdaad, er wordt te weinig bewogen), de maand van het respect (kinderen schelden en vernielen meer dan ooit), etc.
Beginnende leraren, zo vertellende onderhandelaars die ruziexebn, moeten langzamer gebracht worden door minder uren aan te bieden dat ervaren docenten. Ook dat punt is door de bonden niet binnen gehaald, om de simpele en geldige reden dat er een enorme krapte is op de arbeidsmarkt. Er wordt nu gestaakt tegen de VO-raad die niet akkoord gaat met de bonden en haar eisen. Jammer is dat er niet gestaakt werd toen langzaam al die ellende in het takenpakket verscheen van de doorsnee docent.
Waar waren de docenten toen ze langzaam van kennisoverdragend meer en meer opvoedkundigen werden?
Toen ze er achterkamen dat er op het punt waarvoor ze ooit expert werden (hoe geef ik les in een pedagogische omgeving) geen aanspraak meer werd gedaan? Waarom werd er niet gestaakt toen uit onderzoek bleek dat de docenten meer tijd kwijt zijn aan randoorzaken bij leerlingen van gescheiden ouders dan van leerlingen waarvan de ouders nog wel bijeen zijn?!
Of zoals een staker, een 59-jarige docente van een vmbo-school, vandaag zei over waarom ze voor het eerst ging staken: "Vind je het gek. De werkdruk is heel hoog, want we hebben niet de makkelijkste leerlingen. Veel kinderen ook met gedragsproblemen".
Waarom staakte ze niet eerder toen er een stille revolutie plaats vond dat het onderwijs maar alles moest oplossen wat er misging in de maatschappij.
Achteraf begrijp ik de stakende leraren vandaag wel. Maar waarom niet eerder?
Reacties
Een reactie posten