Vilnius door mijn neus

Als kind droomde ik al over achtervolgingen en haast. Nu kan het zijn dat ik te veel Bond-films zag en daar door misschien die repeterende droom had van een oudere DG die met tassen ontzettend aan het rennen was op een vliegveld. Hoe kon ik weten dat ik redelijk vaak het vliegtuig zou gaan gebruiken? Vrijdag zou ik voor de vierde keer dit jaar vliegen.

"De reizigers zijn je eeuwig dankbaar", zegt de stem van een collega conducteur door de walkietalkie. Een grijzende mannelijke conducteur met smal gezicht en Gronings accent laat de trein in Amersfoort nog maar even wachten op een binnenkomende trein. Het is een chaos op het spoornet rond half zeven, deze vrijdag. Een propvolle trein met reizigers die graag willen overstappen op mijn trein, moet omrijden. Elders ligt een boom over de rails.

Eerder deze vrijdagochtend had ik me al bijna opgevreten omdat we in Drenthe stapvoets reden omdat er een goederentrein voor ons reed. Na vijf maanden dagelijks bestuurswerk van het CDJA, blijkt dat de vele tijd die ik er in steek nuttig te zijn en ook beloond wordt met reisjes in Europa. Alleen van chocolade ijs word ik blijer.

Vrijdag stond een driedaagse trip naar Vilnius op de planning, samen met een collega van ministerie van financixebn. We gingen praten met Wit-Russen over HRM-beleid bij de christendemocraten in Nederland. Litouwen gold als veilig congrescentrum voor de Wit-Russen die een dictatoriale overheid hebben. Een viersterren hotel in de Baltische staat lag op me te wachten.

Van repeterende dromen weet ik dat het een les moet zijn. Pas op! Wees gewaarschuwd! Ik sta op vliegvelden en in de voorbereiding altijd op scherp. Ooit was ik Manchester een dag te vroeg! In mijn ‘rennen-op-het vliegveld-droom’ staan er nog wel altijd mensen te zwaaien. Ik neem er afscheid van en vlieg als enige uit de groep. Wie weet moet ik weer eens een dromenboekje lenen.

Omdat er in midden-Nederland een aantal treinen uitvielen, waren andere die wel reden al snel tot veekarren verworden. Ik zit met mijn tas op wielen, oftewel mijn trek-tekkel, te hopen dat deze iets minder drukke trein snel richting Schiphol afreist. Namelijk: mijn vliegtuig vertrekt al over driekwart uur. Toen ik Amersfoort binnen kwam, we stonden nog twintig minuten te wachten,hagelde het buiten. En soms kwamen er vlokken natte sneeuw door heen.  Ik miste ik de aansluiting en liep ik chaggie rond op Amersfoort CS.

Uiteindelijk mijn collega afgebeld. Droombeelden werden werkelijkheid. De trein die ik pakte bracht me te laat op onze nationale luchthaven.

Er werd niet gehold, buiten was het al donker en ik had geen uitzwaaiers. Maar ik miste het vliegtuig.
Vilnius door mijn neus.