De 72ste minuut

Iedereen veert op en een kolkend geluid stijgt boven het Friese stadion uit. Net viel het derde doelpunt van sc Heerenveen tegen Feyenoord. Nog luider dan eerder roept het publiek de geest aan die al de hele avond boven het Abe Lenstra Stadion zweeft. 26.000 mensen staan en pikken het niet langer. Ze hebben er genoeg van en zingen de Rotterdammer voetballers toe met ‘zakkenvullers’.

Gertjan Verbeek! Gertjan Verbeek! Enzovoort. Als slaven die in een Romeinse Arena aan de leeuwen worden overgelaten staan ze er bij. Het voltallige publiek keert zich tegen de mannen die eerder de ontslagen Gertjan Verbeek lieten vallen. De spelers van Feyenoord staan drie een achter en de toeschouwers zien dit als gerechtigheid.

Een aantal (oudere) spelers in de Feyenoordselectie uitten zich ontevreden over de trainingen van Verbeek. Nee, niet dat ze het tegen de trainer zelf zeiden. Een enkeling lekte naar de pers. Ook werd er stiekem gestemd. Hoe kon van Bronckhorst eerst zeggen dat er geen stemming was geweest en bij het ontslag zo duidelijk zijn over het feit dat niemand in de selectie het niet meer zag zitten? Het tij keerde in Friesland.

Afgelopen moet het zijn met de posities die spelers zich verwerven omdat ze nu eenmaal een dik loonstrookje hebben. Niet meer opkijken naar de mening van spelers die, als het kan, inhalig zo naar een andere club wandelen omdat er een noch rianter salaris wordt geboden. Stop met aanmoedigen, als het gaat om voetballers die niet direct kritiek kunnen uiten, maar wel als groepjes een oprechte trainer laten zakken. Achter deze link een voorbeeld van de Feyenoordsupporters die er genoeg van hebben.

Het Friese ‘nuchtere’ en het Rotterdamse ‘geen woorden maar daden’ publiek snakte gezamenlijk naar gerechtigheid. Zo ga je toch niet met het grotere belang om? Met dat wat voetbal kan brengen? Met de historie en de beleving die past bij een voetbalclub. Met een trainer die ondanks alles zichzelf bleef?

En terwijl er een uur na de wedstrijd nog Feyenoorspelers wachten in de catacomben omdat de bus werd opgehouden, was de naam van Verbeek nog steeds als een ziel aanwezig boven het stadion. In de persstukken die allerijl getikt werden, in de gesprekken aan de bar in de Fryslân Fun Plaza, aan de directietafel van de commissarissen, in de hoofden van de Feyenoordspelers.

The times they are changin’. Dat is mijn wens en geloof. We keren om. Origineel en authentiek. Puur en eerlijk zijn de woorden voor de komende tijd.