Paralelle werkelijkheid

Spiegels, omdraaiingen, de kluts kwijt. Zó voelt het.

Ik ben wederom verhuisd, zit al weer twee maanden in Groningen (heb nog niet wortel geschoten) en zit op het moment in een kamertje van 10m2. Tussen de vuilniszakken met kleren. Een Aiwa hifi-set tingelt 538. Ik lig sinds tijden weer eens op een eenpersoonsbed.

Zonet nog mijn vorige kamer in hartje centrum bezocht. Ik moest aankloppen op de deur waarachter ik me twee maanden thuis voelde. De jongen is weer terug uit de States. Er lag nog post. Aankloppen, ‘t is vreemd.

Nu heb ik het uitzicht op de snelweg.
De kamer, geheel in het aquablauw gestoken, is me niet vreemd. Martha’s kamer. Was er vaak.
M. is verhuisd en de bel gaat. Daar staat ze.
"Hahahaha, het is gek om hjirre oan te beljen" zegt ze, als ik open doe.
Het is gelijk aan ons Bedevaartsfeest: een parallel universum.

Als M. weg is krijg ik een sms. "Er liggen nog twee vuilniszakken met kleren van je hier. Kijk maar even". Weg ben ik weer en de rollen blijven nog even omgedraaid.