Saxofoon

Eigelijk had een saxofoon ergens in de hoek van mijn kamer moeten staan. Niet voor de sier, maar als mijn eigen instrument waar ik gemakkelijk hele toonladders opspeel of nog mooier: mee in een eigen bandje speelde. Hoe een ontmoeting met een oud-klasgenootje oude beelden oppoetste.

Omdat de kaatsvereniging in 2009 een eeuw bestaat wordt er een jubileumboek gemaakt. Een interview met mij verschijnt in de bundel. Dit weekend had ik het gesprek met M. zij doet wat jubileumzaakjes.
We kennen elkaar al vanaf ons 3e levenjaar en tot ons 17e zagen we elkaar dagelijks.
Terugblikken op mijn actieve en, ach, succesvolleperiode binnen de vereniging was erg prettig. Namelijk dat je verandert en dingen beter doet omdat je leert. Maar ook omdat de diepste motieven en eigenlijke waarden gelukkig nog het zelfde blijven. Ik hoef me er bijvoorbeeld niet voor te schamen dat ik me graag inzet om mensen dichter bij elkaar te brengen. En dat je daarbij eerlijk en rechtvaardig en open bij moet samenwerken.

Aan de keukentafel met een glas wijn praten we nog even verder. "Ik heb nog foto’s waar we samen op staan tijdens een solistenconcours" vertelt M. Samen speelden we bariton in het plaatselijke ‘korps’.
Ik laat mijn gedachten afdwalen en ik denk aan coltruien, oma’s die hoorn blazen en een dirigent die tijdens het kerstconcert een vlinderdasje draagt. "Goh…..wat wilden wij toen graag saxofoon spelen" werpt M. op. "We moesten toen op bariton aan de muzieklessen beginnen, terwijl die en die wxe9l een saxofoon kregen." Ik denk aan de verfromfraaide leren tas die als koffer voor M’s bariton moest gelden.
Twee jongens van onze leeftijd kregen een sax, weet ik opeens weer. Een hield op met lessen, maar behield zijn sax. Totdat het zusje van ons saxofoon spelende muziekklasgenootje ook op les wilde. En het blaasinstrument van Belgische origine wilde beleren. Wij werden weer overgeslagen en het zusje kreeg de sax.

Een gezamelijk gevoel van teleurstelling in volwassenen was op 12-jarige leeftijd geboren. We wisten overduidelijk dat er sprake was van vriendjespolitiek binnen het bestuur.
Bij het afscheid nemen zegt M. dat ze vast nog over me gaat dromen, na zo’n avond herinneringen. Ik kreeg in mijn gedachten gelijk. Ik droomde over de saxofoon.