Gesprekken in de Randstad

Een dagje Randstad leverde zowat een aantal bijzonder gesprekken op.

• Met twee Finse communicatiestudenten:(Bij Beatrix voor haar paleis)

"Nederland lijkt zo klein, maar de steden zijn erg groot. En oud."

• Met Kotar, een Marokkaans meisje in Marokkaanse eettent in Rotterdam:

"Het is de schuld van de regering. Die stoppen ze allemaal in dezelfde wijk. Zo krijg je ook een kudde. Het zijn gekken. Als ze allemaal in hun zelfde taal blijven spreken en blijven klagen over alles om hen heen krijg je ook problemen." [...] Het ligt ook aan de cultuur, maar het is een bescherming dat jongens veel meer mogen. Mijn moeder is niet zo, die is vrij en praat gewoon met de mensen uit de buurt. [..] (drukt telefoon weg) School, dat kan even wachten. [...] En ik? Ik moet eerst mijn mavo maar afmaken, daarna ga ik iets met Marketing doen. Shit dat die eigenaar hier ziek is. Nu moet ik een andere keer solliciteren…."

• Met een beveiligingsdame op Tram 6 in Rotterdam:

"Gelukkig is het hier licht, anders zou ik hier niet staan. Lees je de berichten wel eens? Het is allemaal extreem. Hoe ze je benaderen. Wat er allemaal hier in de stad gebeurd."

"Waar ligt dan dat probleem met jongeren? Bij de ouders?"
"Nee, het is cultureel. Sommige vrouwen worden minachtend aangekeken…"

• Jongens van het CDJA-Rotterdam:

"Die stadsmariniers kwam binnen en vertelde 1 2 3 wat er moest gebeuren. Het maakt niet uit hoe, maar dxe1t het gebeurd. Die mariniers kregen een wijk schoon. Anders gebeurde het nooit. Sommigen zijn opgehouden, die konden niets veranderen met die ambtenaren in de deelgemeentes."

• Dame met Crocs op Schiphol, 23.05 uur:

Zij: "Heeft u misschien een euro voor mij?"
Ik: "Waarom?"
Zij:"Dan kan ik een broodje kopen…"
Ik: "Slaapt u hier?"
Zij:"Ja…"

Ik: "Maar u kunt ook bij het Leger des Heils terecht."
Zij: "Ik ga niet met zo’n 70 man op een zaal slapen!"
Ik: "Hoe komt u hier dan terecht?"
Zij: "Ja, dat moet ik zo vaak uitleggen. Laat ik het houden op het maken van keuzes. Slechte keuzes."