Vakjury bij Eurovisie Songfestival

Het bekende ritme van een CDA-congres deint je van een deelsessie in de vroege ochtend naar het plenaire gedeelte in de grote zaal, van lunch naar klapsessie naar borrel. 

Het is de kunst om er vroeg te staan. In deelsessies kun je, na een twee derde meerderheid, al een amendement of resolutie binnenslepen. Dat lukte gelukkig bij resoluties over het maandje vrij reizen in Europa voor jongeren, de commissaris van vergrijzing en het Europees regelen van de vliegtax. Zelf nam ik de microfoon bij het amendement over het Eurovisiesongfestival.

Ik onderbouwde:
"Al jaren kijken we als jongeren met kromme tenen naar het Eurovisiesongfestival. Steeds maar zie je dat er met behulp van televoting winnaars worden aangewezen. Het riekt naar vriendjespolitiek. Als fervent tegenstander van referenda wil het CDJA een vakjury laten installeren. En om dan ter volle glorie terug te keren naar oude waarden moet er weer een orkest plaats nemen in de orkestbak vóór het podium."

Enige hilariteit was daar.

Het aangeschoven CDA-bestuurslid hakkelde iets over subsidariteit en dat het CDA daar eigenlijk helemaal niet over gaat. Ook bekende dit bestuurslid op leeftijd dat hij al zeker tien jaar niet meer keek. Dat was natuurlijk een voorzet voor open doel.

Collega bestuurslid David van Dis maakte het af en ik voegde nog het argument ‘geef Wim van de Camp een mooie opdracht mee’ en ‘als jongeren willen we ook iets om te lachen hebben’ toe. Het toevoegsel werd ruim aangenomen.

Een (ouder) bestuurslid in de zaal van Noord-Holland: "We hebben het er in de provincie over gehad, maar ik heb het er door gedrukt. We móeten hier achter de jongeren staan."

 Een mooi voorbeeld van solidariteit tussen generaties. Natuurlijk gaat het CDA hier niet over. Maar je mag toch als democratische partij een mening ventileren? Wim, succes er mee!