Trots op Groningen: soi

Ik heb een heleboel niet verteld, maar dat moet ook niet via internet. De meeste mensen die iets echt willen weten, bellen me gelukkig. Dat blijf ik de meest plezierige manier van communiceren vinden.

Nu knal ik met deze blog zo nu en dan recente info het web op. Daar is een blog ook voor.
Ondertussen heb ik nog steeds geen foto’s laten zien van mijn huisje, waar ik 20 juni een housewarming hield. Simpel gezegd: het is nog niet af. Maar ik woon er prettig en neem voor lief dat mijn badkamer soms tegelijk een keuken is, een werkhok en gereedschapskist in een. Soi, zoals het modewoord van 2009 de situatie volledig dekt.

Mijn rijbewijs avonturen meld ik sporadisch. 2009 is toch ook het jaar dat ik mijn rijbewijs haalde. Soi.

En ik heb een pasje en sleutel voor het gemeentehuis van Groningen. Dat is óók typisch 2009. Ik kan, mits het stadhuis open is, zomaar naar binnen gaan.

Soi, het lijkt gewoon, maar ik kon dat me niet bedenken een jaar geleden. Het heeft alles te maken met het feit dat ik campagneleider ben voor het CDA Groningen richting de gemeenteraadsverkiezingen. Later kom ik nog wel eens met standpunten en geluiden. Dat beloof ik.
Daarnaast sta ik op plaats vier van de de lijst. Met enigszins geluk (stem mij!) kom ik na maart 2010 in de gemeenteraad van deze stad. Soi, dat is ook afgevinkt.

Maandag liep ik het bordes op van dat gemeentehuis, keek naar beneden daar een enorm Glazen Huis opgesteld stond (het is een klein dorp qua containers, hekken en ruimte) en ik vond dat ik trots was op Groningen.

Hieronder een foto van Wintercity, een gezellig plein met onder andere een nep ijsbaan op de Ossenmarkt. De website Groningen.nl trekt wel een foto erbij waarom een kind glijdt met een Friese muts….

Oh, wat ben ik trots op Groningen!