![[DGS WRLD] - Weblog Douwe Gerlof Heeringa](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnK-UfeDVEPR1UEz1ZGXFBEfOsuzc6X9zm_1N_EGlrp_xVmNMX78R3Cun08r2HAd3UYf2G3uPeOBNOQ1559WOQc57KRg9VkWOSmUeNN86i-lATi-PEjXSsnECsly_Dc4-0g8peuKVMX1k/s1600/Header+2020_bPNG.png)
We leggen wat gratis krantjes op zij. "Wacht maar totdat je de Volkskrant leest, zegt S." En inderdaad. Het echte amusement van het Pinksterweekend kwam van de Volkskrant.
Opnieuw, voor de vierde keer, was ik op Pinkpop. Het festival waar baas Jan Smeets opende door een flinke uithaal te doen naar de huidige regering. Wat de olijke Limburger met de goede contacten (hij had immers Coldplay naar Landgraaf gehaald) misschien vergeet, is dat de huidige jongeren niet van de protestjes zijn. Niet meer zoals toen, toen Smeets zelf nog onder een spandoek liep. Of ergens een barricade opwierp.
Al eerder haalde hij stoethaspels als Job Cohen op het podium (2010) om wat te zeggen over de politiek in Nederland. Nu beledigde de festivalbaas z'n publiek door te roepen "Get the fuck off met deze regering." Het had iets te maken met de btw-verhoging op de podiumkunsten.
De schuttingtaal van Jan Smeets, en daarmee de belediging van het publiek, kwam wat hypocriet over, omdat Smeets 1,3 miljoen had neergelegd voor hoofdact Coldplay (aldus wel ingevoerde geheime bronnen, omdat zo'n bedrag nooit openbaar bekend wordt gemaakt.) Aan de ene kant uithalen naar de regering omdat je meer moet dokken aan btw, en aan de andere kant, zo bleek, recht uit verdedigen dat de dikke 1 miljoen voor Coldplay waardevol was. En dat is allemaal wat dubbel.
De belangrijkste man van het Hollandse Pinksterweekend haalde NOS-teletekst met z'n fuck off uitspraak maar trad ook in het nieuws met het festival omdat de Britse band rond zanger Chris Martin ook nog eens tien minuten korter dan gepland optrad,. Toen was het hek van de spreekwoordelijk dam. Op twitter waren het te korte optreden van het dure Coldplay en de uitspraak van Jan Smeets zogenaamde trending topics.
Als je drie dagen in een tentje op een festivalcamping zit maak je daar (gelukkig) niet zoveel van mee. Echt, je merkt eigenlijk niets wat er ondertussen in Nederland gebeurd. Pinkpop, en dan vooral ook de sfeer op de campingvelden, de badtenten met de douches, tijdens het eindfeest op camping B, wachtend in de rij voor een koud Brandbiertje, is gedurende drie dagen een heerlijke roze zeepbel waar zo'n 60.000 mensen zich in bevinden. Een mini maatschappij, wars van politiserende kopstukken, zonder gezeur en geklaag. Je spreekt elkaar van uit het niets aan, maakt constant grappen en hebt gewoon geen gezin aan gedoe. Het Australische 'no worries' komt in de buurt.
En dat terwijl er best tucht is: blaffende beveiligingshonden die er voor zorgen dat er uitgangen van vredige campings bewaakt worden en de alom zichtbare politie Zuid-Limburg die festivalbezoekers op de hoogte houdt van veiligheidtips, op dat zelfde twitter. Best wel bijzonder. Dat dxe1t nog kan in ons land.
En met die mix van opluchting, hoop en heimwee zit je dan terug in de trein. Terug naar het Noorden. De Metro en de Spits lezend, weten dat het 'pack journalism' is van de opperste plank. xc9xe9n verhaal, dat overal rond zingt. Iedereen neemt het van elkaar over. De nieuwtjes dat Coldplay 1,3 miljoen kostte. En dat Chris Martin tien minuten te vroeg van het podium stapt. Maar ook dat het een beetje vlak festival was. Weinig opsmuk. Geen variatie. Columnisten van de OV-krantjes noemen vooral de overheersende gitaaracts, die het een eenzijdig weekend maakten. Maar ik werd dus geattendeerd op het mogelijke vuurwerk van de Volkskrant. En jawel, op Amersfoort CS kon ik net een krantje kopen.
Columnist Kramer maakt het helemaal dol. Maar ik was er voor gewaarschuwd. Vanzelfsprekend plukt hij het laaghangend fruit over de BTW-uitspraken van Jan Smeets en het dure Coldplay. Maar dat is niet alles. Gijsbert heeft waarschijnlijk een hele serie 2 Unlimited CD's met handtekening van Ray en Anita naast z'n discman liggen. Of Run DMC nog op z'n mini-disk staan. De columnist van de Volkskrant kan er op dinsdag 14 juni niet over uit dat een band als de Jeugd van Tegenwoordig niet opt het programma stond. Immers: "Als dit (de gitaarrock) een afspiegling is van wat er gaande is in de popmuziek, dan staat het er niet best voor."
Ondertussen geilt Kramer op Tim Knol (want die hóór je leuk te vinden anno 2011) en geeft hij nog een knietje naar Smeets c.s. die geen dance en hip hop (want hip in 2011!) op het podium trokken. En zaagt hij de band White Lies doormidden ("speelde als een krat doorgedraaide komkommers").
Gijsbert Kramer zal zijn dance en hip hop favo's dit jaar niet zijn tegen gekomen (vorig jaar stonden The Opposites nog in Landgraaf) en heeft de pen in azijn gedoopt. Dat kan. Gijsbert vergat eigenlijk te melden dat Go Back To The Zoo een landelijke doorbraak beleefde met een daverend optreden en het jongensbandje Hanson uit de 90-ies een enorme stunt maakten in de Conversetent met volwassen en vrolijke muziek voor een uitpuilende tent. En vergat de ware thrill van een festival als Pinkpop te noemen: de enorm gezellige, uitgelaten, verantwoordelijke en vriendelijke sfeer van het festival.
Dat die mensen lak hebben aan de alsmaar politiserende schijnwerkelijkheid van buiten de zeepbel, leidde er misschien toe dat de festivalbezoekers blij waren met vlakke gitaarrock en Gijsbert Kramer wat minder om dat hij mee zat in politiserende bus van het 'pack journalism'.
Opnieuw, voor de vierde keer, was ik op Pinkpop. Het festival waar baas Jan Smeets opende door een flinke uithaal te doen naar de huidige regering. Wat de olijke Limburger met de goede contacten (hij had immers Coldplay naar Landgraaf gehaald) misschien vergeet, is dat de huidige jongeren niet van de protestjes zijn. Niet meer zoals toen, toen Smeets zelf nog onder een spandoek liep. Of ergens een barricade opwierp.
Al eerder haalde hij stoethaspels als Job Cohen op het podium (2010) om wat te zeggen over de politiek in Nederland. Nu beledigde de festivalbaas z'n publiek door te roepen "Get the fuck off met deze regering." Het had iets te maken met de btw-verhoging op de podiumkunsten.
De schuttingtaal van Jan Smeets, en daarmee de belediging van het publiek, kwam wat hypocriet over, omdat Smeets 1,3 miljoen had neergelegd voor hoofdact Coldplay (aldus wel ingevoerde geheime bronnen, omdat zo'n bedrag nooit openbaar bekend wordt gemaakt.) Aan de ene kant uithalen naar de regering omdat je meer moet dokken aan btw, en aan de andere kant, zo bleek, recht uit verdedigen dat de dikke 1 miljoen voor Coldplay waardevol was. En dat is allemaal wat dubbel.
De belangrijkste man van het Hollandse Pinksterweekend haalde NOS-teletekst met z'n fuck off uitspraak maar trad ook in het nieuws met het festival omdat de Britse band rond zanger Chris Martin ook nog eens tien minuten korter dan gepland optrad,. Toen was het hek van de spreekwoordelijk dam. Op twitter waren het te korte optreden van het dure Coldplay en de uitspraak van Jan Smeets zogenaamde trending topics.
Als je drie dagen in een tentje op een festivalcamping zit maak je daar (gelukkig) niet zoveel van mee. Echt, je merkt eigenlijk niets wat er ondertussen in Nederland gebeurd. Pinkpop, en dan vooral ook de sfeer op de campingvelden, de badtenten met de douches, tijdens het eindfeest op camping B, wachtend in de rij voor een koud Brandbiertje, is gedurende drie dagen een heerlijke roze zeepbel waar zo'n 60.000 mensen zich in bevinden. Een mini maatschappij, wars van politiserende kopstukken, zonder gezeur en geklaag. Je spreekt elkaar van uit het niets aan, maakt constant grappen en hebt gewoon geen gezin aan gedoe. Het Australische 'no worries' komt in de buurt.
En dat terwijl er best tucht is: blaffende beveiligingshonden die er voor zorgen dat er uitgangen van vredige campings bewaakt worden en de alom zichtbare politie Zuid-Limburg die festivalbezoekers op de hoogte houdt van veiligheidtips, op dat zelfde twitter. Best wel bijzonder. Dat dxe1t nog kan in ons land.
En met die mix van opluchting, hoop en heimwee zit je dan terug in de trein. Terug naar het Noorden. De Metro en de Spits lezend, weten dat het 'pack journalism' is van de opperste plank. xc9xe9n verhaal, dat overal rond zingt. Iedereen neemt het van elkaar over. De nieuwtjes dat Coldplay 1,3 miljoen kostte. En dat Chris Martin tien minuten te vroeg van het podium stapt. Maar ook dat het een beetje vlak festival was. Weinig opsmuk. Geen variatie. Columnisten van de OV-krantjes noemen vooral de overheersende gitaaracts, die het een eenzijdig weekend maakten. Maar ik werd dus geattendeerd op het mogelijke vuurwerk van de Volkskrant. En jawel, op Amersfoort CS kon ik net een krantje kopen.
Columnist Kramer maakt het helemaal dol. Maar ik was er voor gewaarschuwd. Vanzelfsprekend plukt hij het laaghangend fruit over de BTW-uitspraken van Jan Smeets en het dure Coldplay. Maar dat is niet alles. Gijsbert heeft waarschijnlijk een hele serie 2 Unlimited CD's met handtekening van Ray en Anita naast z'n discman liggen. Of Run DMC nog op z'n mini-disk staan. De columnist van de Volkskrant kan er op dinsdag 14 juni niet over uit dat een band als de Jeugd van Tegenwoordig niet opt het programma stond. Immers: "Als dit (de gitaarrock) een afspiegling is van wat er gaande is in de popmuziek, dan staat het er niet best voor."
Ondertussen geilt Kramer op Tim Knol (want die hóór je leuk te vinden anno 2011) en geeft hij nog een knietje naar Smeets c.s. die geen dance en hip hop (want hip in 2011!) op het podium trokken. En zaagt hij de band White Lies doormidden ("speelde als een krat doorgedraaide komkommers").
Gijsbert Kramer zal zijn dance en hip hop favo's dit jaar niet zijn tegen gekomen (vorig jaar stonden The Opposites nog in Landgraaf) en heeft de pen in azijn gedoopt. Dat kan. Gijsbert vergat eigenlijk te melden dat Go Back To The Zoo een landelijke doorbraak beleefde met een daverend optreden en het jongensbandje Hanson uit de 90-ies een enorme stunt maakten in de Conversetent met volwassen en vrolijke muziek voor een uitpuilende tent. En vergat de ware thrill van een festival als Pinkpop te noemen: de enorm gezellige, uitgelaten, verantwoordelijke en vriendelijke sfeer van het festival.
Dat die mensen lak hebben aan de alsmaar politiserende schijnwerkelijkheid van buiten de zeepbel, leidde er misschien toe dat de festivalbezoekers blij waren met vlakke gitaarrock en Gijsbert Kramer wat minder om dat hij mee zat in politiserende bus van het 'pack journalism'.
Reacties
Een reactie posten