Even op de Zwarteweg

Van natte straatstenen
wordt de Zwarteweg
niet mistroostig van.

Omdat er elk moment
een nieuwe voorbijganger
langs komen kan.

Geel, blauw. Groen met wit,
in de zon, een vakantiegevoel.

Een palm, een wijnglas
en een verdwaald studieboek
op een stoel.

Even een groet, een praatje. Een lach.
Het werk, de studie ligt even stil.
Even. Je was er maar even,
maar het is dat ik je niet
vergeten wil.

Annelies was op de Zwarteweg

voorjaar 2011