Jongetjes in Nederland

 'Dubbele salto, de flying Dutchman!', 'En hij staat! Het is ongekend! Epke Zonderland heeft hier de oefening van zijn leven geturnd. Hij staat! En iedereen! En ik sta ook! Ik ga helemaal uit mijn dak!'

Met deze zinnen maakte sportcommentator Hans van Zetten plotsklap naamsbekendheid, onder enkele miljoenen Nederlanders die rekstokspecialist Epke dinsdag 7 augustus naar Olympisch goud zagen vliegen.

Nu was de oefening (met een triple vluchtelement ingebouwd) door de Friese turner magnifiek. Fantastisch, historsich, ongekend, uniek. Het was erg goed, genoeg voor goud. Maar de sportcommentator maakte er, noblesse oblige, een taalkundig, nee: literair, een kunststukje van. Hans van Zetten werd daardoor bijna een trending topic op twitter en de Volkskrant columniste weidde er zelfs een stukje tekst aan. 

Alleen de diehard sportliefhebbers (daar reken ik me zelf ook onder) kennen Hans. Zijn stemgeluid, zijn uitleggerige commentaar per moeilijkheidsgraad, de inside informatie uit het kamp van de tegenstander: als je Hans van Zetten langer dan twee minuten sportcommentaar hoorde geven, blijft de man je bij. Hans is van het soort 'Mart Smeets' : op gezette tijden met  bewezen ervaring en expertise een kunststukje doen. Net als de commentatoren Ijsbrand Chardon vroeger bij de paardensport en Emile Schelvis bij het Italiaanse voetbal. Terwijl de helft van Nederland Mart Smeets-moe is en hem het liefst vandaag nog weg wil stemmen met een sms-je of internetpoll, blijft de man gewoon op z'n plek zitten en doet dagelijks z'n hoogtepuntje.

Het is dat Hans van Zetten een kleine sport begeleidt, als de man ook dagelijks prime time langs flitst, dan zijn we binnenkort Hans van Zetten-moe. Dat is mijn overtuiging. Nederlanders houden doorgaans blijkbaar niet zo van enthousiaste, deskundige, zelf profilerende medeburgers. Laten we eerlijk zijn: Hans van Zetten meende het waarschijnlijk allemaal wel, in de North Greenwich Arena, maar het is allemaal net over het randje. Bij de binnenkomst van Epke in de turnhal: "'DAAR IS IE DAN! ONZE EPKE ZONDERLAND!" En omdat Mart Smeets 's avonds telkens het 'Wé hebben goud gewonnen!' verkondigt, pakken genoeg Hollanders het spuugteiltje er bij. Of schrijven er boze stukjes over. Er is een Facebookpagina 'Anti Mart'. Zo ontstaan er Mart Smeetsbashers, of - bitchers. Dan valt Hans van Zetten blijkbaar wel mee, voor even.

Vreemd is het wel: terwijl Nederland steeds verder individualiseert (mieter je problemen vooral bij ander over de schutting), staan er volkstammen in brand als de eminence grise van de NOS zinnen uitspreekt die beginnen met 'Mag ik dat zeggen...." Een NRC-journlist zet in een column zelfs: "Dat half televisie Nederland via Facebook, Twitter en krantenfora op Mart Smeets zit te kankeren, komt volgens mij daardoor. Mart Smeets is de belichaming van dat dwingende, sturende toontje in de media [...] en bij de sportjournalisten nog het ergst." Om te besluiten: "Dat is de noemer van alle klachten over de pontifex maximus van de sporttelevisie."

Blijkbaar werkt het zo, dat men walgt van elk opschepperig, egocentrisch, zowat narcistisch, Mart Smeets-optreden, maar precies zo met veel kabaal via digitale wegen Smeets afpoeierd. Verheven boven de andere (zwijgzame) tv-kijkers (enkele miljoenen, dagelijks!) die hun mening niet delen via social media om stemmen te trekken om op die manier Smeets van beeld te kieperen. Of hautain melden dat Mart Smeets iets 'niet mag zeggen.' Hans van Zetten mag blij zijn dat hij de turnsport doet. Het enthousiasme komt op die manier gedoseerd langs op de beeldbuis. Nooit zullen we je haten!

Ooit ontmoette ik Hans. In een gymzaal in Driebergen. Ik als sportdocent, in een zeer verouderde gemeentelijke sporthal, met waardeloos materiaal, Hans als VVD-raadslid, to the rescue. Van Zetten was als enige afgekomen op een mailtje naar lokale raadsleden van ondergetekende en sportverenigingen die gebruik maakten van de zaal. Hans, kundig en correct als hij (blijkbaar) was, organiseerde een meeting, enkel weken later. De man kon niet onder stoelen of banken steken dat ook híj destijds docent Lichamelijke opvoeding was. Daar moest ik aan denken, toen van Zetten commentarieerde na de gouden medialle van Epke Zonderland:
"Jongetjes van Nederland! Het kan dus. Ook al woon je in Nederland. Ga aan de slag! Ga aan het werk! Stel een doel!"