Dertien jaar....

Dertien jaar geleden. Kwam opeens weer heel dicht bij. In Griffith, Renmark, in Melbourne. Vreemd dat, ondanks de vele biertjes die ik mijn leven al nuttigde, herinneringen nog kraakhelder in de hersenpan verscholen liggen. Ik neem er nog maar een Victorian Bitter op!

Schreef ik mijn laatste reisblog vanaf Bondibeach in Sydney, nu tik ik in de lobby van 'Discovery Hotel' in Melbourne. A.k.a. Hotel Bakpak aan Franklin street. Twee eigenaren en dertien jaar later. In Sydney huurde ik een auto, reed naar Griffith, Broken Hill, Renmark, Adelaide. Waar ik vervolgens met een heus campervannetje richting Robe, The Grampians en Mt Gambier terecht kwam. Uiteindelijk vloog ik van laatst genoemde stad naar Melbourne.

Outback
Wacht even. De outback, dat is geen  buitenwijk van Sydney. The Outback? That's Back 'O Bourke (countrystadje in de deelstaat New South Wales). Is: The Red Centre. De Outback vult zo'n 85% van Australië. En dan nog, rijd je Sydney uit, dan is het anderhalve dag rijden voordat je de eerste dode kangaroe aan de kant van de weg treft, de eerste roadtrain passeert op een dirtroad.
Ik heb dus 'wat' met leegte. Met niets. Met echte Aussie sheila's (dames) die een roadstation beheren, met de tegenliggers die een vinger opsteken, terwijl ze stevig de hand aan het stuur houden. Met desolate spookstadjes, die bestaan op basis van sterke verhalen uit het verleden. Aftandse Outbackpubs, die hun glorydays kenden in een gold- of silverrush. De vergane glorie druipt er vanaf. And I love it.
Ik was in Ivanhoe, Menindee, in Broken Hill en Silverton.

Hairdressers car
Mijn auto was een Holden Barina. De Ozzie tegenhanger van de Opel Corsa (Nee, het is gewoon een Opel Astra, wat niet uitmaakt omdat het in ieder geval géén, let wel: géén VW Golf is). En ik was er heel bij mee:
- er zat een IPod aansluiting op (put some tunes in!)
- het bakje had cruisecontrol
- er zat airconditioning in.
Trots als ik was trotseerde ik zo'n 350 km dirtroad. Nog niet eerder reed ik links, niet eerder in Australië. Opgetogen sprak ik mijn zusje in South Australia.

"Weet je wel dat je getekend hebt voor het niet-op-dirtroads-rijden?"

Oeps.
In de wasstraat in Broken Hill was 'Prestige' de meest luxe wasbeurt die ik kon kiezen. Twee dagen later stond ik in Renmark, een dag voor het inleveren, elke deurrubber en schroefdop te boenen. Stel je voor dat er rood zand zichtbaar was: mijn creditcard gegevens waren namelijk bekend bij de dealer.

De avond voor de wasbeurt toonden twee elektromonteurs zich super geïnteresseerd naar mijn afgelegde afstand. "With that hairdressers car?" Right.
Overigens had ik geen problemen bij het verhuurbedrijf in Adelaide...

Amazing Grace
Mijn zusje heet in Australië Grace. Gewoonweg omdat Geartsje te lastig is. Net als Douwe Gerlof. Or: Darren, Dahl, Dorren. Dough.
Ik ga hier, na een eerste kennismaking al snel verder als 'Dave'.
Grace is voor het tweede jaar in Australië en runt zeer binnenkort een 'eigen' art school.
Amazing. Ik bezocht haar in de Zuid-Australische badplaats Robe en maakte kennis met haar baas en bazin. Amazing.
She is doing a great job.
Met haar (mini) campervan bezochten we beide de omgeving en het Nationale Park 'The Grampians'.
Amazing.

13 years
Omdat Sydney-Adelaide niet een afstand is die je als toerist in een dag met je huurauto doet, bezocht ik nog mijn oud-klasgenootje Cassie Plummer in Renmark. Cassie is inmiddels een echte Aussie mum ("but most of the other girls of out class too!"), en neemt per juni 2013 het bloemenbedrijf van haar pa over. Samen met haar man Trev.
Ik was dertien jaar geleden ook bij de Plummers en werd opnieuw hartelijk ontvangen, met o.a. een BBQ. Het vreemde is dat toen ik dichter bij Cassies woonplaats kwam, hoe meer ik kon herinneren van het voorlaatste bezoek.
Het zelfde geval was in Griffith het geval waar in een natuurpark en het oude hostel opnieuw bezocht. Dertien jaar later, en nog zo helder voor de geest. Hier een bloembak, daar de supermarkt en daar een spoorwegovergang.

Nu ben ik Melbourne, dertien jaar nadat ik mijn Aussiemates ontmoette. Hier de markt, daar pizzeria La Porchetta. 1999 en 2000. Te toevallig dat ook de Vaatstrazaak, de gevoeligheden en de protesten dertien jaar later weer heel dichtbij kwamen. 

Nog een dikke week!