Sydney. A bloody pleasure

De warme novemberavond is gevuld met de geur van de oceaan met een herkenbaar vleugje eucalyptus. Het is 22 graden, 22:00 uur en het voelt als thuiskomen. En dat is het stiekem ook een beetje.

In Australië is een helm verplicht als je fietst. En dat is maar goed ook. Het meest heftige, maar tevens verrukkelijke deze eerste dagen, was een fietstocht van 25 km dwars door Sydney. Langs enkele prachtige baaien die de stad rijk is, maar ook een afdaling over een 6-baans snelweg, dwars door de stad. Keep left!

Friends, I'm back. En ik heb een goede reis gehad. Ok, het was met een Chinese vliegmaatschappij, met veel Chinezen die per 4 personen 1 baby meebrachten, maar 1,5 uur wachten op de overstap: prima! Ik startte drie nachten in The Rocks, de 'oude' wijk tussen Harbour Bridge en Operahouse, waar de eerste Engelse settlements werden gebouwd. Op dit moment zit ik bij Bondi Beach (zie ook bijgaande foto, 7:21 uur in de ochtend!)

Four seasons in one day

Een weekje Sydney is wel nodig om bij te komen. Van het werk, de overuren, de lange reis. Omdat ik mij geen strak reisschema opleg en al veel van deze stad zag, neem ik het er vooral van. In tegenstelling tot eerdere keren, waarop ik terug kijk als: hurry, hurry, rush, rush. En die instelling past totaal niet bij Sydney, bij Australia. No worries mate!

Dat zelfde beeld bevestigen Pieter en Ronald, twee Nederlandse expats die ik ontmoette. Willen ze ooit nog terug naar het Heitelân/ naar Nederland? Hen ontmoette ik in de wijk Surry Hills. Sydney is geen echte stad, het is een verzameling wijken, gemeenschapen. Met allemaal een eigen strand, een winkelcentrum een school en een kerk(je). Ondertussen bekeek ik de wijken Glebe, Manly, Vaucluse, The Rocks en dus nu ook Bondi. Waar men rond 7 uur en masse het strand op gaat voor een work out of een rondje joggen. Het is hier hartje lente, dat betekent dat echte Ozzies nog even wachten met zwemmen. Ik zwom op vrijdagochtend  bij Manly, terwijl enkele uren later hagelstenen vielen. Sydney is four seasons in one day

iPhone 

Vanaf het eerste moment dat ik terug ben, ben ik deel van 'de familie'. De backpackclub. Met kamergenoot Dan uit Duitsland ben ik twee dagen op pad geweest. Dan zit je aan het ontbijt en dan realiseer je je, dat om je heen reizigers zitten die al ruim 8 maanden Down Under zijn. Iedereen is vriendelijk, behulpzaam en maakt een praatje. Niet in eerste plaats de Ozzies zelf. Anders dan voorgaande jaren, gebruik ik de IPhone meer dan de Lonely Planet qua info en kaarten, een detail, maar toch.

A pleasure

Amazing, perfect! Catchfrases die men hier gebruikt. En dat is terecht, met de haven, de natuur (zag inmiddels dolfijnen in de oceaan!). Het ultieme gevoel van terugzijn was de fietstrip.Voor de kenners: The Rocks-Botanical Gardens- Rose Bay- Watson Bay-South Heads -Bondi en terug. Tijdens de terugweg ontstond een achtbaan, noem het een tikje levensmoe, noem het avontuurlijk. Van het meest oostelijke South Heads en Bondi, is het afdalen richting Centennial Park, Oxford St., St. James Park en The Rocks. Over de snelweg, die tegelijk een fietspad is, langs palmbomen en sportvelden. 

Crikey mate, a bloody pleasure.