Afkicken

Dat ik na vijf jaar (laatste post was oktober 2015) afgelopen maand twee keer hier weer wat poste zegt veel.

Wat?

Dat er inmiddels in mijn (dagelijkse) leven weer wat tijd is voor mijzelf. Dus: reflectie, essentie en waarheid. Ik geef toe: redelijk zware begrippen. Maar ze doen er wel toe. Daar geloof ik in. Iedere dag, op ieder moment. Vooral in een periode waarin 'de grote instituten' jou niet meer vertellen wat goed is (#fakenews, bankencrisis, misbruik in kerken, onbetrouwbare politici, milieurampen, corruptie in de sport, goed je kan dit lijstje zelf ook aanvullen...)

Passie

Klaar. dat er tijd en ruimte kwam heeft alles te maken met een eigen besluit om te stoppen met een zwaar en intensief project waar ik tot op dit moment nog erg in geloof. Maar het is wel werk. In je eentje, met structurele tegenwerking. Wat heb je er zelf aan?
Oneliner: een passie mag nooit een obsessie worden.

In het najaar van 2018 (maar misschien ook wel eerder) dacht ik hard op: "Yn myn libben is it tiid om wat oars te dwaan". Dat ik nu in België zit is een plan B (over plan A later meer).

Arbeid

Maar het is goed. Het verlangen is duidelijk om meer te gaan sporten, niet meer 's avonds om 20:00 uur te denken 'iets moet nog gedaan worden'. Dat je zondag (of vaak ook zaterdags) nog bezig bent om het jezelf makkelijker te maken. Hard werken wordt in de calvinistische delen van het land gezien als een hogere waarde.

En ik vind dat ik sinds de laatste blog in 2015 hard gewerkt hebt. Voor een groter iets, voor een eigen bedrijf. Maar ook om volledig weg te blijven uit het onderwijs, toch zeven jaar opleiding en zes jaar werkervaring (samen dertien, ja rekentoets hè?!). Met altijd in de achterzak een beetje angst dat ik weer terug moet.

Nu is het februari 2019. En ik zit in België. Om eerst maar eens af te kicken. Van een periode 'aan staan'. Ik gun het me. Omdat de Belgen correct én relaxt zijn. Maar ook omdat ik er veel vrienden heb wonen.

Nb. Ik heb deze blog de naam 'Belgische Dagen' gegeven om vooral de tijd hier te beschrijven, te duiden, te delen. Met als ondertitel 'opzoek naar gemeenschapszin en saamhorigheid. In alle onduidelijkheid in de wereld, mijn eigen -voor de buitenwacht- soms onverwachte stappen, ben ik koersvast gebleven. Ik ben opzoek naar die soms onzichtbare verbinding tussen mensen, een gevoel dat je ergens bij hoort.