![[DGS WRLD] - Weblog Douwe Gerlof Heeringa](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnK-UfeDVEPR1UEz1ZGXFBEfOsuzc6X9zm_1N_EGlrp_xVmNMX78R3Cun08r2HAd3UYf2G3uPeOBNOQ1559WOQc57KRg9VkWOSmUeNN86i-lATi-PEjXSsnECsly_Dc4-0g8peuKVMX1k/s1600/Header+2020_bPNG.png)
In 2020 word ik 40. Als reislustige wereldburger en 'open' persoon ontmoette ik al veel mensen. Mijn goede voornemen dit jaar: een ontmoeting van veertig mensen die mijn leven tot nu maakten zoals het is! Voor mij een avontuur op zoek naar levenslust, goede bedoelingen en hoop. Ik ontmoette Martijn weer...
- “Met een zelfbedachte code…”
Laatste meeting met Martijn was september 2018. Nu, vrijdag 17 januari 2020 (en mijn eerste herontmoeting dit jaar) sprak ik op verzoek van Martijn na anderhalf jaar weer af. In de sportschool waar ik tussen 2017 en 2018 mijzelf staande hield in een extreem drukke periode.
En het voelt (en het is oh-zo-clichématig) dat de tijd zo snel gaat…!
Die jaren was ik als zelfstandig ondernemer aan het excelleren. Of eigenlijk: ik liep de poten onder mijn lijf vandaan. Vaak heel motiverend, soms ook niet.
Het was:
a) een tijd waarin ik volharde in het idee dat het leven moet starten met hoop, vertrouwen. Dat handelen vanuit liefde moet beginnen.
En b) een tijd waarin ik leerde dat ik daar niet altijd medestanders in heb. Mijn automatische strategie van meer gás geven werkte vaak en dus maakte ik veel uren. Was ik oplossingen aan het bieden voor andermans problemen.
Gelukkig wérkte dat.
Behalve bij de mensen waar wantrouwen en angst een natuurlijke habitat vormen. In die explosie van werk, kilometers maken en investeren van positieve energie was er Martijn. Die als sportbuddy wekelijks 45 minuten mijn oefeningen in de sportschool begeleidde. Begripvol, maar met een niet aflatende stimulatie.
Ik bleef sterk, kon mij kranig weren tegen het werk en bleef met de kop fris.
Want dat doet de sportschool met mij: verstand op nul en even vooruit denken. Wat wil je? Waar gaat het in wezen om?
De begroeting was als vanouds hartelijk, gemeend blij om elkaar te zien. Om er weer even tegen aan te gaan. Wat ik waardeer aan Martijn is zijn kunst om in de kleine dingen iets moois te zien. Een grap. Een glimlach. Zo praatten we altijd over de nieuwste rappers, zoals Joost, Latifah, Snelle. Over EDM-festivals. Maar ook over het meer van Bled in Slovenië. Over reizen. En om dan na driekwartier kapot en voldaan te zijn.
Wat is volgens jou ‘waarheid, Martijn?
“Dat geluk een keuze is” zonder twijfelen. En Martijn geeft direct voorbeelden uit zijn werk als personal trainer. “Als mensen er voor kiezen om bijvoorbeeld ieder avond, of een paar keer per week, nog een blokje te lopen, voelen zich beter. Er voor te kiezen om een keer per week naar de sportschool te gaan helpt om gezonder te worden.”
Terwijl ik al met de cooling down bezig ben kan Martijn hier niet over stoppen: “Als ik mensen begeleid en ze klagen over hun leven probeer ik altijd te zeggen dat je kunt kiezen om iets te laten, of juist iets nieuws te doen” om een serie van aanpassingen te noemen.
Mijn eerste herontmoeting zit er op. Ik beloof nog dat éne nummer van Spinvis te appen, die ik de dag ervoor zag op Eurosonic. Ik zeg dat ik heerlijk heb getraind. En bedenk: Martijn zijn positieve houding, het optimisme, maakt hem een man naar mijn hart.”
Martijns mooiste liedje:
Martijn (1988) | herontmoeting 17 januari '20
Herinnering is een raar ding. Bij de eerste stappen terug in de Euroborg in Groningen weet ik hét weer. Zonet op de fiets naar de sportschool vroeg ik het mijzelf nog af. “Hoe zit het hier ook alweer met de kluisjes in de kleedkamers. Geld, kaartje, een eigen sleutel… hoe sluit je ze ook alweer?”- “Met een zelfbedachte code…”
Laatste meeting met Martijn was september 2018. Nu, vrijdag 17 januari 2020 (en mijn eerste herontmoeting dit jaar) sprak ik op verzoek van Martijn na anderhalf jaar weer af. In de sportschool waar ik tussen 2017 en 2018 mijzelf staande hield in een extreem drukke periode.
En het voelt (en het is oh-zo-clichématig) dat de tijd zo snel gaat…!
Die jaren was ik als zelfstandig ondernemer aan het excelleren. Of eigenlijk: ik liep de poten onder mijn lijf vandaan. Vaak heel motiverend, soms ook niet.
Het was:
a) een tijd waarin ik volharde in het idee dat het leven moet starten met hoop, vertrouwen. Dat handelen vanuit liefde moet beginnen.
En b) een tijd waarin ik leerde dat ik daar niet altijd medestanders in heb. Mijn automatische strategie van meer gás geven werkte vaak en dus maakte ik veel uren. Was ik oplossingen aan het bieden voor andermans problemen.
Gelukkig wérkte dat.
Behalve bij de mensen waar wantrouwen en angst een natuurlijke habitat vormen. In die explosie van werk, kilometers maken en investeren van positieve energie was er Martijn. Die als sportbuddy wekelijks 45 minuten mijn oefeningen in de sportschool begeleidde. Begripvol, maar met een niet aflatende stimulatie.
Ik bleef sterk, kon mij kranig weren tegen het werk en bleef met de kop fris.
Want dat doet de sportschool met mij: verstand op nul en even vooruit denken. Wat wil je? Waar gaat het in wezen om?
De begroeting was als vanouds hartelijk, gemeend blij om elkaar te zien. Om er weer even tegen aan te gaan. Wat ik waardeer aan Martijn is zijn kunst om in de kleine dingen iets moois te zien. Een grap. Een glimlach. Zo praatten we altijd over de nieuwste rappers, zoals Joost, Latifah, Snelle. Over EDM-festivals. Maar ook over het meer van Bled in Slovenië. Over reizen. En om dan na driekwartier kapot en voldaan te zijn.
Wat is volgens jou ‘waarheid, Martijn?
“Dat geluk een keuze is” zonder twijfelen. En Martijn geeft direct voorbeelden uit zijn werk als personal trainer. “Als mensen er voor kiezen om bijvoorbeeld ieder avond, of een paar keer per week, nog een blokje te lopen, voelen zich beter. Er voor te kiezen om een keer per week naar de sportschool te gaan helpt om gezonder te worden.”
Terwijl ik al met de cooling down bezig ben kan Martijn hier niet over stoppen: “Als ik mensen begeleid en ze klagen over hun leven probeer ik altijd te zeggen dat je kunt kiezen om iets te laten, of juist iets nieuws te doen” om een serie van aanpassingen te noemen.
Mijn eerste herontmoeting zit er op. Ik beloof nog dat éne nummer van Spinvis te appen, die ik de dag ervoor zag op Eurosonic. Ik zeg dat ik heerlijk heb getraind. En bedenk: Martijn zijn positieve houding, het optimisme, maakt hem een man naar mijn hart.”
Martijns mooiste liedje:
Reacties
Een reactie posten