5 - Maartje | #DG40

In 2020 word ik 40. Als reislustige wereldburger en 'open' persoon ontmoette ik al veel mensen. Mijn goede voornemen dit jaar: een ontmoeting van veertig mensen die mijn leven tot nu maakten zoals het is! Voor mij een avontuur op zoek naar levenslust, goede bedoelingen en hoop. Ik ontmoette Maartje weer...

Maartje (1980) - herontmoeting 6 maart '20

De ontmoeting was geprikt in Klein Zwitserland in Driebergen, daar waar Maartje woont. Achteraf ben ik vergeten een selfie of foto van ons beide te maken. Dus die actuele foto ontbreekt! Iets later dan 14:00 uur stap ik binnen. “Nou, hjir ha ik nei útsjoen” zeg ik. “Oh ja, mijn Fries…dat is niet zo goed meer” zegt Maartje.

Maar na een anderhalf uur zat het met haar Fries gewoon nog heel goed. We hebben elkaar vermoedelijk acht jaar niet meer gezien of gesproken. ‘Ik weet het niet meer” vraagt Maartje haar af. “Hebben we woorden gehad?”

Maartje en ik hebben zeer veel raakvlakken. Maar we waren ook elkaars tegenpolen. Zoals op politiek-maatschappelijke onderwerpen. En dat hoorde ook bij die tijd. In 2003 en 2004 woonden we in het zelfde ‘studentenhuis’ aan de Kamerlingh Onnesstraat in Groningen. Ook Maartje ken ik van FFJ Bernlef. Maar in 2006 ging Maartje naar Australië. Waar ik mijn hart aan had verpand. In dat jaar zou ik een tijdje in haar kamer wonen aan de Viaductstraat. Later deden we meer dingen samen toen ik in 2009 terugkeerde in Groningen, na anderhalf jaar in Utrecht te hebben gewoond.

Het gaat direct over festivals. Zoals het Boom festival in Portugal waar Maartje aan verslingerd is. En dat ik, met dank aan de Zwarte Cross, in België ben gaan wonen. Over Maartje haar nieuwe relatie en de wens om een camping te starten dat eigenlijk een mini-dorp is dat ieder jaar weer opnieuw vorm krijgt.

Diep van binnen zijn we twee wereldverbeteraars. En streven we beide naar harmonie en ruimte voor verschil. “Maar ik heb het wel gehad met de Nederlandse cultuur” houd ik haar voor. “Jij niet?
”Ik beperk mij tegenwoordig tot de cirkel van influence” zegt Maartje, “maar heb nog wel de missie om iets te doen voor Nederland.”

We nemen nog wat privé ontwikkelingen door. En ik merk in het gesprek dat we beide vooruit kijken. Niet achterom. Dat motiveert mij.

Wat is volgens jou waarheid, Maartje?

“Het is denk ik een sociaal construct, veel mensen hebben niet door dat dé waarheid niet bestaat. Dat zorgt vaak voor verwarring. Dan denken mensen dat ze het over hetzelfde hebben, maar dat is vaak niet zo.” Uit haar antwoord spreekt de afgestudeerd sociologe zie ik.

“Het zijn verschillende aspecten van dezelfde werkelijkheid.” Ik vraag of dat niet verwarrend is. Dat je in een groep of organisatie verschillende werkelijkheden hebt. “Ik vind het vooral belangrijk dat mensen echt zijn.’

“Hoe zie je de wereld van nu, die volop in transitie*  is? Je zou kunnen zeggen dat hier steeds een botsing is van werkelijkheden waar iedereen zijn eigen waarheid vasthoud.”

"-Er zijn twee werelden. Bijvoorbeeld de de klassieke bedrijven en overheden maar ook de bewegingen van nieuwe coöperaties en werkvormen. Het is er tegelijk.”

We moeten het gesprek staken want Maartje moet naar Groningen. Met vriendinnen. “Ken ik ze?” vraag ik. “Ik denk een paar maar heb vooral veel nieuwe mensen in de loop van de jaren ontmoet. Friesland en het Noorden liggen achter me, alhoewel ik er nog graag kom.”

Nog een anekdote voordat we afscheid nemen.
“Ik was vorig jaar met een nieuwe vriendengroep een weekend naar een boerderij in mijn geboorteplaats in Friesland. We verbleven er een weekend en zij hadden het uitgekozen. Los van mij, ze wisten het niet eens. En niets hoefde... Met nieuwe vrienden in mijn oude setting. Dat voelde zo goed. Alsof de cirkel rond was."

* Het gesprek was voordat zowel Nederland als België in lockdown gingen vanwege het Covid19-virus.

Maartjes mooiste liedje: