In 2020 word ik 40. Als reislustige wereldburger en 'open' persoon ontmoette ik al veel mensen. Mijn goede voornemen dit jaar: een ontmoeting van veertig mensen die mijn leven tot nu maakten zoals het is! Voor mij een avontuur op zoek naar levenslust, goede bedoelingen en hoop. Ik ontmoette Henk weer...
Ik stap op deze zaterdagavond binnen in een Leeuwarder huiskamer. Henk woont hier niet zelf, maar zijn vriendin: Emily. Praktisch gezien paste deze herontmoeting prima vanavond. Ik was even in Nederland, Henk kon (helaas!) zijn favoriete bar (Dr. Watson Leeuwarden) niet tonen, want: Corona. Dus zitten we bij Emily.
Henk werkte overigens voor de Belastingdienst toen ik hem in oktober 2013 ontmoette. Máar werd door zijn oud-klasgenoot Ralph gevraagd om bedrijfsleider te worden van Speakeasy bar Dr. Watson in Leeuwarden. Dr. Watson is de ‘nieuwe Coltrane’ aan de Eewal.
Speakeasy: een term uit de drooglegging in de jaren ’30 van de vorige eeuw in Amerika. Een plek waar je zachtjes moet praten, zodat het niet opvalt dat je illegaal tóch aan het drinken bent. Henk heeft nu vier mensen onder hem.
“Eigenlijk heb ik een haat-liefde verhouding met Leeuwarden” zeg ik. “Met name Leeuwarden Culturele hoofdstad van Europa was bizar omdat iets sterks en moois als ‘mienskip’ op een vrij platte manier werd ingezet als marketingdingetje. Met name door niet-Friezen.”
Henk: “Ik heb het niet superveel gevolgd. Alléén de reuzen staan mij bij”
Ik: “Was LF18 dan alleen ‘De Reuzen?”
Henk: “De Reuzen was een promotiedingetje. Zo zie ik het dan.”
Om verder te gaan: “Ik heb gezien dat er elke dag een ander schilderij gemaakt werd in Leeuwarden. Vanuit een kunstgalerij. Verantwoordelijke cultuur die voor iedereen toegankelijk is. En niet zo zeer elitair. Er was gewoon veel muziek en cultuur op straat. Waar we ook als horeca van profiteerden.”
Kijk, Henk en ik hebben een cultuurrelatie. Die teruggaat naar zaterdagavond 26 oktober 2013. De finale van het Leeuwarder Cabaretfestival. Ik werd tweede, nadat ik een aantal dagen eerder de halve finale won. In de finale pikte ik Henks toenmalige vriendin uit het publiek voor een grap.
Direct na afloop spraken we met elkaar. Ze waren positief over mijn optreden en ze benoemden de grappen.
In dat jaar was ik net begonnen met stand-up comedy en cabaret. En haalde toen direct al een finaleplek op een festival. Ik was na afloop vooral blij. Winnaar Fabian Franciscus was al een tijdje (internationaal) bezig.
In alle opwinding na de finale belande ik met een clubje, waaronder Henk en zijn vriendin, in Scooters en later in Het Wapen van Leeuwarden. Met onder andere presentator Bart Melief. En ook de manager van de Bloodhound Gang Bob Slayer, die een pauze act verzorgde.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaP1l8h0T2JU-4odTIwph12to8hnKEuM2HfbBV0A2Bas21nouglwX2aMQ2zgFhpJ_e4yj0lTmaX1wf2oXOjLTq4cXQyw_jOX4H-jBWJAUXOeW_2KDqhPy7L1IpbY26bjg1oX0lQXLsAEY/s640/IMG_39058406843306.jpg)
Henk: “Bob sliep nog bij ons. Best wel een ramp die gast. Een druktemaker. Op een driewieler.”
Ik: “Hoe die avond uiteindelijk afliep…? Ik weet alleen dat ik bij een oudere jongen in slaap ben gevallen.” Het was een dolle avond. Zo Leeuwarden kán zijn.
“Hoe is het nu met stappen in de Friese hoofdstad?” wil ik weten.
Henk somt de plekken op. “Neushoorn, Zalen Schaaf, Romein. Neushoorn leeft nog steeds niet vanuit. Gelukkig is er nog steeds Asteriks, het recalcitrante jongetje.”
Ik bracht speciaal bier Northsea IPA mee, oftewel ‘de mooie Nel’ van Jopen. Emily werkt in een Leeuwarder speciaal bier café hoor ik. Dr. Watson IS speciaal drinken. Zonder het vooraf te weten was de gift een schot in de roos. Mij valt – naast een prima selectie van theeservies – ook een doos op.
“Een Kattenhotel, gemaakt tijdens Corona” zegt Henk. Ik krijg een korte uitleg. Het mooie er aan? Geen schaamte voor het bouwsel. Ik deel wat toekomstplannen en Henk zegt: “Horecatijger, bah wat een term! Het wordt te pas en te onpas gebruikt door headhunters.”
Wat is waarheid Henk?
“Het is wat je er zelf van maakt. Er is geen absolute waarheid. Dat heeft te maken met hoe je bent opgevoed, je school en werk. Soms met een religie. Is het waar dat je voor 5 euro over the moon kan zijn? Misschien niet in het rijke Westen. In Afrika is dat een heel anders.”
"Wat is dan fake news?" vraag ik hem.
“Waarheidsvinding is heel lastig. Ik twijfel wel eens over wat waar is. Maar dan Google ik het.”
Ik: “Is Google ook niet subjectief?”
Henk: “Ja, want die gebruiken ook algoritmes en een consumentenprofiel.”
Ik: “Is iedereen niet op zoek naar zelfbevestiging? Naar wat hij of zij wil geloven, om daarna er de onderzoeksresultaten bij te zoeken? Zoals bijvoorbeeld over de gezondheidseffecten van 5G?”
Henk denkt filosofisch: “Waarheid is niet iets als totaliteit. Er blijft een onzekere factor. En of dat erg is?” Om zelf de opgeworpen vraag te beantwoorden: “Nee want maakt ons mens.”
Henk: “Netflix heeft een serie dat gaat over de nabije toekomst. En over een vrije keuze. Die heet: Black Mirror. En de film hierin heet 'Bandersnatch.'
“Je bent een film aan het kijken en er zijn een aantal momenten waarin je als kijker bepaalt welk vervolg de hoofdpersoon moet gaan krijgen. Maar je komt er achter dat jouw keuze al bepaald is. Kiezen is, zeg maar, een illusie. Ik vind het lastig, is een eigen keuze bepaald door je eigen achtergrond, door wat de massa wil? Of volledig authentiek?"
Henk noemt een voorbeeld over die sociale druk: "Kijk als je mij een biertje aanbiedt, dan is de keus makkelijk om het af te slaan. Maar wat als ik nu - na al die jaren - een trouwkaart van je krijgt. Sla je die uitnodiging af? Die is moeilijker.”
Om te besluiten: “Ik zou graag willen dat mensen zich goed voelen bij de keuzes die ze maken. Soms moet je eerlijk zijn en je eigen gevoel volgen, al betekent dat dat je soms een moeilijke keuze maakt”
Henks mooiste liedje:
Brainpower - Je moest waarschijnlijk gaan (Versie:Box Unplugged )
Henk (1987) - herontmoeting 23 mei '20
Het was Henk die vrij snel reageerde op mijn oproep om te ‘herontmoeten. En ik was direct akkoord. Onze eerste kennismaking was namelijk heel bijzonder. Eigenlijk één avond en een nacht. Later zagen we elkaar nog een keer. Je zou zeggen: leuk voor toen. En dóór.... Maar dat was niet het idee dit jaar. Het idee was om relaties, hoe kort of lang ook, te herwaarderen.Ik stap op deze zaterdagavond binnen in een Leeuwarder huiskamer. Henk woont hier niet zelf, maar zijn vriendin: Emily. Praktisch gezien paste deze herontmoeting prima vanavond. Ik was even in Nederland, Henk kon (helaas!) zijn favoriete bar (Dr. Watson Leeuwarden) niet tonen, want: Corona. Dus zitten we bij Emily.
Henk werkte overigens voor de Belastingdienst toen ik hem in oktober 2013 ontmoette. Máar werd door zijn oud-klasgenoot Ralph gevraagd om bedrijfsleider te worden van Speakeasy bar Dr. Watson in Leeuwarden. Dr. Watson is de ‘nieuwe Coltrane’ aan de Eewal.
Speakeasy: een term uit de drooglegging in de jaren ’30 van de vorige eeuw in Amerika. Een plek waar je zachtjes moet praten, zodat het niet opvalt dat je illegaal tóch aan het drinken bent. Henk heeft nu vier mensen onder hem.
“Eigenlijk heb ik een haat-liefde verhouding met Leeuwarden” zeg ik. “Met name Leeuwarden Culturele hoofdstad van Europa was bizar omdat iets sterks en moois als ‘mienskip’ op een vrij platte manier werd ingezet als marketingdingetje. Met name door niet-Friezen.”
Henk: “Ik heb het niet superveel gevolgd. Alléén de reuzen staan mij bij”
Ik: “Was LF18 dan alleen ‘De Reuzen?”
Henk: “De Reuzen was een promotiedingetje. Zo zie ik het dan.”
Om verder te gaan: “Ik heb gezien dat er elke dag een ander schilderij gemaakt werd in Leeuwarden. Vanuit een kunstgalerij. Verantwoordelijke cultuur die voor iedereen toegankelijk is. En niet zo zeer elitair. Er was gewoon veel muziek en cultuur op straat. Waar we ook als horeca van profiteerden.”
Kijk, Henk en ik hebben een cultuurrelatie. Die teruggaat naar zaterdagavond 26 oktober 2013. De finale van het Leeuwarder Cabaretfestival. Ik werd tweede, nadat ik een aantal dagen eerder de halve finale won. In de finale pikte ik Henks toenmalige vriendin uit het publiek voor een grap.
Direct na afloop spraken we met elkaar. Ze waren positief over mijn optreden en ze benoemden de grappen.
In alle opwinding na de finale belande ik met een clubje, waaronder Henk en zijn vriendin, in Scooters en later in Het Wapen van Leeuwarden. Met onder andere presentator Bart Melief. En ook de manager van de Bloodhound Gang Bob Slayer, die een pauze act verzorgde.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaP1l8h0T2JU-4odTIwph12to8hnKEuM2HfbBV0A2Bas21nouglwX2aMQ2zgFhpJ_e4yj0lTmaX1wf2oXOjLTq4cXQyw_jOX4H-jBWJAUXOeW_2KDqhPy7L1IpbY26bjg1oX0lQXLsAEY/s640/IMG_39058406843306.jpg)
Henk: “Bob sliep nog bij ons. Best wel een ramp die gast. Een druktemaker. Op een driewieler.”
Ik: “Hoe die avond uiteindelijk afliep…? Ik weet alleen dat ik bij een oudere jongen in slaap ben gevallen.” Het was een dolle avond. Zo Leeuwarden kán zijn.
“Hoe is het nu met stappen in de Friese hoofdstad?” wil ik weten.
Henk somt de plekken op. “Neushoorn, Zalen Schaaf, Romein. Neushoorn leeft nog steeds niet vanuit. Gelukkig is er nog steeds Asteriks, het recalcitrante jongetje.”
Ik bracht speciaal bier Northsea IPA mee, oftewel ‘de mooie Nel’ van Jopen. Emily werkt in een Leeuwarder speciaal bier café hoor ik. Dr. Watson IS speciaal drinken. Zonder het vooraf te weten was de gift een schot in de roos. Mij valt – naast een prima selectie van theeservies – ook een doos op.
“Een Kattenhotel, gemaakt tijdens Corona” zegt Henk. Ik krijg een korte uitleg. Het mooie er aan? Geen schaamte voor het bouwsel. Ik deel wat toekomstplannen en Henk zegt: “Horecatijger, bah wat een term! Het wordt te pas en te onpas gebruikt door headhunters.”
Wat is waarheid Henk?
“Het is wat je er zelf van maakt. Er is geen absolute waarheid. Dat heeft te maken met hoe je bent opgevoed, je school en werk. Soms met een religie. Is het waar dat je voor 5 euro over the moon kan zijn? Misschien niet in het rijke Westen. In Afrika is dat een heel anders.”
"Wat is dan fake news?" vraag ik hem.
“Waarheidsvinding is heel lastig. Ik twijfel wel eens over wat waar is. Maar dan Google ik het.”
Ik: “Is Google ook niet subjectief?”
Henk: “Ja, want die gebruiken ook algoritmes en een consumentenprofiel.”
Ik: “Is iedereen niet op zoek naar zelfbevestiging? Naar wat hij of zij wil geloven, om daarna er de onderzoeksresultaten bij te zoeken? Zoals bijvoorbeeld over de gezondheidseffecten van 5G?”
Henk denkt filosofisch: “Waarheid is niet iets als totaliteit. Er blijft een onzekere factor. En of dat erg is?” Om zelf de opgeworpen vraag te beantwoorden: “Nee want maakt ons mens.”
Henk: “Netflix heeft een serie dat gaat over de nabije toekomst. En over een vrije keuze. Die heet: Black Mirror. En de film hierin heet 'Bandersnatch.'
“Je bent een film aan het kijken en er zijn een aantal momenten waarin je als kijker bepaalt welk vervolg de hoofdpersoon moet gaan krijgen. Maar je komt er achter dat jouw keuze al bepaald is. Kiezen is, zeg maar, een illusie. Ik vind het lastig, is een eigen keuze bepaald door je eigen achtergrond, door wat de massa wil? Of volledig authentiek?"
Henk noemt een voorbeeld over die sociale druk: "Kijk als je mij een biertje aanbiedt, dan is de keus makkelijk om het af te slaan. Maar wat als ik nu - na al die jaren - een trouwkaart van je krijgt. Sla je die uitnodiging af? Die is moeilijker.”
Om te besluiten: “Ik zou graag willen dat mensen zich goed voelen bij de keuzes die ze maken. Soms moet je eerlijk zijn en je eigen gevoel volgen, al betekent dat dat je soms een moeilijke keuze maakt”
Henks mooiste liedje:
Brainpower - Je moest waarschijnlijk gaan (Versie:Box Unplugged )
Reacties
Een reactie posten