De heilige veertig

Vandaag tik in de veertig aan! 40. In de bijbel is dat een heilig getal. Hoezo? Omdat het net iets te vaak voorkomt in belangrijke situaties. Zoals de periode van heftige slagregens tijdens het ronddobberen van de ark van Noach.  Mozes werd 40 jaren in Egypte beproefd. Jezus werd 40 dagen verzocht in de woestijn. Het volk Israël zwierf 2x 40 jaren door de woestijn. De reus Goliath daagde het volk Israël 40 dagen lang uit. Voor Pasen vasten gelovigen 40 dagen. Etc.

40 is het getal van beproeving. Na een periode van 40 dagen of jaren sluit je vaak een tijd van onrecht en verdrukking af. Er kan daarna een nieuw begin worden gemaakt.

Goed, dan hebben we dat maar gehad!

Er is in mijn leven een schrille, harde lijn zichtbaar geworden tussen de eerste helft en de tweede helft. Vandaag precies door midden gesneden. Mijn Australische Work & Travelreis in 1999 en 2000 was daarmee de scherprechter. De balans is er nu, de tweede helft was de mijne!

Je zal immers maar anders zijn. Niet direct passend in de verlangens en verwachtingen van je omgeving. Dat je intuïtief aanvoelt dat de plek waar je wieg stond niet betekent dat je leven al voorbedacht en voorgeschreven is. Omdat je- als je later groot bent- wilt (en gaat!) proeven van andere culturen en mensen. Onbewust honger hebt naar het inzicht dat jij het zélf bent die vorm geeft aan de toekomst. Omdat het jouw leven is.

Sinds ‘Australië’ neem ik niet genoegen met het traditioneel denken van hiërarchie, van controle en wantrouwen. Van een te weinig aan interesse, een tekort aan empathie. Een gebrek aan hoop!

Natuurlijk ben ik voor traditie, voor gezelligheid en verbinding. Maar niet als de traditie gebruikt wordt om de eigen belangen uit te venten. Het gaat er om dat je het in je leven samen doet. Wees niet bang!

Ik heb het allemaal meegemaakt in de eerste veertig jaar van mijn leven. Ik ben beproefd. Ik heb moeten strijden. Mijn gevechten gevoerd.

Tegen de sportbestuurders die persé het eigen kind in het hoogste team wilden plaatsen
De cultuurmensen die alleen hun eigen mensen in het clubje wilden hebben
De conservatieve studenten, bang voor een ander, fris,  geluid
De ouders, angstig voor een te weinig aandacht voor hun kind
De politici bang voor de ontmaskering van het tekort aan talent
De bestuurder bang voor het kiezen voor menselijkheid in plaats van macht
De ambtenaar met een tekort aan vertrouwen.
De ‘ondernemer’, bang voor het wegvallen van de subsidie.

De beproeving was meestal die van de confrontatie met het onrecht.  Waar telkens een ander individu niet de beproeving aanging, en daarmee zijn/ haar probleem bij de ander neerlegde.

Ik kan niet anders zeggen: ga het aan en overwin. Proef van het leven want de smaak is goed.