De bevrijding van Eurovision

Foto: FOTO INSTAGRAM/SUSPILNE.EUROVISION

Maart 2019 vielen, anderhalve maand voordat de Eurovisiekaravaan neer zou strijken in Tel Aviv, twee bommen op de West-Israëlische stad. Vanuit de Gazastrook. Raketsirenes klonken in Tel Aviv om inwoners te waarschuwen zich naar de schuilkelders te haasten. Met lege straten als gevolg. De terreur was voelbaar, met het oog op het aanstaande songfestival.

In mei 2019 was de dreiging misschien niet helemaal weg, maar met het oog van de Westerse wereld op de stad aan de Middellandse zee bleven de raketten tijdens de Eurovisieweken uit.  Ik was in Tel Aviv en één met de Eurovisiefamilie, de bewoners en andere gasten. Onder andere op het strand waar een speciaal dorp was aangelegd voor duizenden fans. En die waren er! Hoe anders zal dat in Kiev 2023 zijn, als Oekraïne vanavond met een grote waarschijnlijkheid het songfestival naar de stad haalt met het lied ‘Stefania’. 

 

Is de oorlog voorbij, houd Poetin zijn raketten stil, kán er zo’n feest van muziek, culturele diversiteit en verbroedering worden gevierd? Moet je dit wel willen? Die keuze wordt komende zomer gemaakt door de organiserende EBU. Ik moest denken aan de Oekraïense Eurovisekenner Timur Mirosjnitsjenko die dinsdagavond vanuit een schuilkelder de uitzending becommentarieerde voor de Oekraiense tv. “Rusland heeft ons de lente afgenomen, maar niet onze Eurovisie", 

Zijn gevluchte familie zit in Duitsland en vanuit een koude kelder biedt het songfestival hoop. Er vielen geen bommen op Kiev tijdens de twee halve finales, zo begreep ik. “The Show Must Go On” volgens Timur. En zo zijn we bij het prille begin van Eurovisie, toen in 1956 het festival begon in een Europa dat opnieuw opgebouwd moest worden. In al die jaren is en was het plezier van het Eurovisie Songfestival het voelen van een verenigd en bevrijd Europa. Ook tijdens de Koude Oorlog. No matter what.

Laten we dus dan maar hopen dat we volgend jaar vanuit Kiev de windmachines, Balkan beats en innemende ballads op tv krijgen, met Timur als presentator.

Ook gelezen in de Leeuwarder Courant van 14 mei.